Olti-etti yashar o‘yinqaroq bolakayman. Kech kuz edi chamasi. Vaqt peshindan oqqan. Bobom bilan dalani qoq ikkiga ayirib, beton ariq bo‘ylab to zovurgacha cho‘zilgan tuproq yo‘ldan ketayapmiz. Botinkamni qo‘limga olvolib, hovur ko‘tarilib turgan tuproqni huzur bilan bosib borayapman. Yo‘ldan ustiga qamish davomi…
O‘rtoqlarga otkrevenniy xatDo‘stlar, danniy mament rodnoy tilimizga davlat statusi berilgan ukaz chiqqaniga yigirma ikki yildan oshdi. Bu katta srok. Shuncha yil bo‘libdi-yu, fakticheski hali ham tilimizga raznob-razniy so‘zlarni aralashtirib gapirib, porot bo‘layapmiz. Katta bratanlar ham, molodoylar ham chista o‘zbek tilida davomi…
O‘marboy aka bir lagan oshni paqqos tushirib, tarelka tagidagi yog‘ni qoshlariga surtib-surtib oldi. Ustidan ketma-ket ikki piyola choyni simirib, menga “hech narsa yemading-ga”, dedi, idda-o bilan. Keyin ter bosgan peshonasini ro‘molchasi bilan artarkan, endi muddaoga o‘taver degandek, o‘tkir qarash qildi.– davomi…
Hamkasbim Usmonjon men hozirgina tahrir qilib tugatgan “Muxbir muharrirning cho‘ntagidami?” sarlavhali maqolani ko‘zdan kechirar ekan, birdan tutaqib ketdi: — Nega, nima uchun to‘g‘ri so‘zlarni ham buzib, qizartirib tashladingiz?— Qaysi so‘zni? — hayron bo‘ldim.— Mana, — u menga qo‘lyozmani uzatdi. — davomi…
Kasbdosh og‘aynimiz to‘y qiladigan bo‘ldi. Sal-pal yordamlashay degan bahonada ikki-uch kun oldin bordim. Birinchi kuni to‘satdan tishimga og‘riq kirsa, deng. Ertalabgacha qurt yegan kavagiga — analgin tiqib, voy-voylab chiqdim. Yigirma yil oldin tish do‘xtiri bo‘lmay qochganim, rosa alam qildi. Sahar-mardondan davomi…
Feruza shomda ketidan soyadek ergashib yurgan to‘rt yashar o‘g‘ilchasi Yodgor bilan hovlining narigi chetiga, og‘il yonida bog‘liq turgan targ‘il oldiga o‘tdi. Buzoqchani iydirib, sigirga bir siqim makkajo‘xori tashladi-yu, yukinib sog‘ishga tushdi. O‘g‘ilchasi esa sal narida cho‘nqayib, onasi targ‘ilning yelinini silab-siypab davomi…
Namozshomda sigirini sog‘ib, o‘choq boshiga qaytayotgan Gulshan opa og‘il orti – qir tomondan kelayotgan yigitga e’tibor bermay, har kungidek sutni qozonga soldi. O‘choqqa o‘tin qalab, endi gugurt chaqqandi, ortidan «Gulshan opa? Hov, Gulshan opa!» degan ovoz eshitildi. – Kelavering, – davomi…
Ona chorpoyada ikki to‘shak o‘rtasidagi tol beshik gumbaziga bir qo‘lini qo‘yganicha maroq bilan tebratar, ikkinchi qo‘li bilan sekin baxmal pardani ko‘tarib, mayin va ichikkan tabassum bilan qarab-qarab qo‘yardi. Beshik yo‘rg‘asi bir maromda «g‘iych-g‘iych» etgan ovoz chiqarib, dastasiga osib qo‘yilgan shaldiroq davomi…
Ot — insonning yo‘ldoshi.(Xalq maqoli).O‘shanda yozning o‘rtalari edi. Chorpoya yo‘qligi uchun bo‘lsa kerak, uyimiz oldida guvala g‘ishtdan o‘rtasi tuproqqa to‘ldirilgan, atrofi loysuvoq qilinib, o‘ttiz-o‘ttiz besh santimetrlar balandlikdagi qo‘lbola supa ko‘tarib qo‘yilgandi. Yoz oqshomlarida oilamiz bilan o‘sha yerda yotardik. Tartib hech davomi…
Kechki ovqatdan so‘ng bir dasturxon atrofida o‘tirishgan oila a’zolari birin-ketin tarqalisha boshladi. Qaynona nevarasini qo‘liga oldi, xushro‘ygina kelin idish-tovoqlarni ko‘tarib, oshxonaga o‘tib ketdi. Sochlariga oq tushgan, baland bo‘yli, qorindor, yillar zahmati va bedor o‘tgan tunlardagi mutolaalar natijasi o‘laroq, qoramtir yuziga davomi…