Олти-етти яшар ўйинқароқ болакайман. Кеч куз эди чамаси. Вақт пешиндан оққан. Бобом билан далани қоқ иккига айириб, бетон ариқ бўйлаб то зовургача чўзилган тупроқ йўлдан кетаяпмиз. Ботинкамни қўлимга олволиб, ҳовур кўтарилиб турган тупроқни ҳузур билан босиб бораяпман. Йўлдан устига қамиш давоми…
Ўртоқларга откревенний хатДўстлар, данний мамент родной тилимизга давлат статуси берилган указ чиққанига йигирма икки йилдан ошди. Бу катта срок. Шунча йил бўлибди-ю, фактически ҳали ҳам тилимизга разноб-разний сўзларни аралаштириб гапириб, порот бўлаяпмиз. Катта братанлар ҳам, молодойлар ҳам чиста ўзбек тилида давоми…
Ўмарбой ака бир лаган ошни паққос тушириб, тарелка тагидаги ёғни қошларига суртиб-суртиб олди. Устидан кетма-кет икки пиёла чойни симириб, менга “ҳеч нарса емадинг-га”, деди, идда-о билан. Кейин тер босган пешонасини рўмолчаси билан артаркан, энди муддаога ўтавер дегандек, ўткир қараш қилди.– давоми…
Ҳамкасбим Усмонжон мен ҳозиргина таҳрир қилиб тугатган “Мухбир муҳаррирнинг чўнтагидами?” сарлавҳали мақолани кўздан кечирар экан, бирдан тутақиб кетди: — Нега, нима учун тўғри сўзларни ҳам бузиб, қизартириб ташладингиз?— Қайси сўзни? — ҳайрон бўлдим.— Мана, — у менга қўлёзмани узатди. — давоми…
Касбдош оғайнимиз тўй қиладиган бўлди. Сал-пал ёрдамлашай деган баҳонада икки-уч кун олдин бордим. Биринчи куни тўсатдан тишимга оғриқ кирса, денг. Эрталабгача қурт еган кавагига — аналгин тиқиб, вой-войлаб чиқдим. Йигирма йил олдин тиш дўхтири бўлмай қочганим, роса алам қилди. Саҳар-мардондан давоми…
Феруза шомда кетидан соядек эргашиб юрган тўрт яшар ўғилчаси Ёдгор билан ҳовлининг нариги четига, оғил ёнида боғлиқ турган тарғил олдига ўтди. Бузоқчани ийдириб, сигирга бир сиқим маккажўхори ташлади-ю, юкиниб соғишга тушди. Ўғилчаси эса сал нарида чўнқайиб, онаси тарғилнинг елинини силаб-сийпаб давоми…
Намозшомда сигирини соғиб, ўчоқ бошига қайтаётган Гулшан опа оғил орти – қир томондан келаётган йигитга эътибор бермай, ҳар кунгидек сутни қозонга солди. Ўчоққа ўтин қалаб, энди гугурт чаққанди, ортидан «Гулшан опа? Ҳов, Гулшан опа!» деган овоз эшитилди. – Келаверинг, – давоми…
Она чорпояда икки тўшак ўртасидаги тол бешик гумбазига бир қўлини қўйганича мароқ билан тебратар, иккинчи қўли билан секин бахмал пардани кўтариб, майин ва ичиккан табассум билан қараб-қараб қўярди. Бешик йўрғаси бир маромда «ғийч-ғийч» этган овоз чиқариб, дастасига осиб қўйилган шалдироқ давоми…
От — инсоннинг йўлдоши.(Халқ мақоли).Ўшанда ёзнинг ўрталари эди. Чорпоя йўқлиги учун бўлса керак, уйимиз олдида гувала ғиштдан ўртаси тупроққа тўлдирилган, атрофи лойсувоқ қилиниб, ўттиз-ўттиз беш сантиметрлар баландликдаги қўлбола супа кўтариб қўйилганди. Ёз оқшомларида оиламиз билан ўша ерда ётардик. Тартиб ҳеч давоми…
Кечки овқатдан сўнг бир дастурхон атрофида ўтиришган оила аъзолари бирин-кетин тарқалиша бошлади. Қайнона неварасини қўлига олди, хушрўйгина келин идиш-товоқларни кўтариб, ошхонага ўтиб кетди. Сочларига оқ тушган, баланд бўйли, қориндор, йиллар заҳмати ва бедор ўтган тунлардаги мутолаалар натижаси ўлароқ, қорамтир юзига давоми…