Tog‘ yo‘lining tanobini tortish mashaqqat… Oy to‘lishgan paytda yo‘lga tushamiz. Negadir yo‘limiz unmaydi. Ulovli yo piyoda, zim-ziyo dara qo‘ynida tog‘u tosh oralab o‘rlab boraveramiz. Yo‘l tugamaydi. Qorli cho‘qqilarga tutashib ketgan yolg‘izoyoq yo‘l darmonni quritib, holdan toydiradi, ko‘zlarni toliqtiradi. Dunyo boshdan-oyoq davomi…
Tog‘larga chiqishni bobomdan o‘rgandim. Bahor kelishi bilan bir zavq dilimni qitiqlaydi. Uning qiyosini hanuzgacha izlab topolmayman. O‘zbek bobomning ortidan chopqillab-chopqillab yolg‘izoyoq so‘qmoqlardan yuqoriga ko‘tarilib boraveraman, xuddi ertaklardagidek…Tog‘ning ilondek bilanglab ketgan yo‘llarida har qadamni ehtiyot bo‘lib qo‘ymasang, hayotingga bir zumda nuqta davomi…
Balandda yurgan odam ko‘p narsani ko‘radi…O‘zbek bobom hikmatlaridan. Yil og‘ir keldi. Chorvadorning kuni qoraydi… Qishloqda bir parcha bo‘sh yerning o‘zi yo‘q. Hammayoqni paxta egalladi. Toshloq joylarni ham odamlar bo‘lib olishgan. Suruvni qayoqqa haydashni bilmay boshim qotadi.Bobom molga rahming kelsin, deb davomi…
Ko‘k shu qadar tiniq ediki, Egamberdi mergan nazdida osmon cho‘qqilarga mixlanib qolgandek, yo‘q-yo‘q, cho‘qqilar osmon bag‘rini teshib kirgandek tuyuladi. Yolg‘izoyoq so‘qmoq bo‘ylab daradan o‘tayotgan ovchi xayolini ana shu o‘ylar band etgandi. Ovi baroridan kelmagan merganning ko‘ngli g‘ash. G‘ash xayollar uni davomi…
Visol yo‘li yopiq ekan, imkon qadar unga yaqinlashmoq ham go‘zal bir ishdir. Jaloliddin Rumiy. Xudo insonni bir umr baxt izlash azobi bilan jazolagan. Asqad Muxtor. Seni deya sensiz yashadim. Ulug‘bek Hamdam. * * * Tong edi. Quyosh tog‘ orqasidan ko‘tarilib davomi…
Rahmat bobo negadir so‘nggi paytlar nevarasi Ja’far bilan qirg‘og‘idan ajralib, yuzlab chaqirim olislab ketgan dengiz bo‘ylarini sayr etishni odat qildi. – Yoshlik paytlarim, mana shu Orol dengizining qirg‘oqlarida o‘tgan, -dedi nevarasining qo‘lidan ushlab. Ja’far bo‘lsa bobosining har bir gap-so‘zini diqqat davomi…
Ishdan ketganimga uch kun bo‘ldi. O‘tgan uch kunim menga uch yildek tuyuldi. Shu oraliqda – o‘tgan fursatlarda na ko‘chaga chiqdim, na bir tanishlarga sim qoqdim, na yonma-yon xonada turadigan do‘stlarimni yo‘qladim, umuman o‘sha paytdagi kayfiyatim ko‘pchilikka qo‘shilishga, ular bilan yayrab-yashnashga davomi…
1 Aprel oyining oxirgi kunlari edi. Deraza tashqarisida qushlar galasi u yoqdan bu yoqqa uchib o‘tar, «vij-vij»lab, yoqimli ovozlari osmonu falakni to‘ldirib charx urardi… Sakkizinchi xonada yotgan bemorning idroki hech nimani anglay olmadi. Bir payt qaboqlarini ochdi. Bu Javohir edi. davomi…
Tun. Olamni zulmat qoplagan. Kutilmganda eshik taqilladi. Sekin oyoq uchida yurib, torgina dahlizga chiqdim. Ustiga-ustak chiroq ham o‘chib qolgan ekan. Akamning o‘g‘li uyg‘onib ketsa bormi, uxlatish – ovutish qiyin. Yangamga ham oson tutib bo‘lmaydi. Kuni bo‘yi uy-ro‘zg‘or ishlari bilan band davomi…
Halima opa eri bilan kelishib olganlaridek, to‘y haqidagi gapni, tushlikdan keyin ochmoqchi edi. Qarasa o‘g‘li ovqatni hash-pash deguncha tushirib bo‘lib, juftakni rostlayapti. Shuning uchun birdan o‘g‘lining qo‘lidan tutdida: – “O‘tir senga gap bor”, – dedi, kulimsirab. Endi ko‘chaga otlangan Salim davomi…