Воҳид чол уста Холиёрни унчалик ёқтирмасди. Шу сабаб бир-бирини кўришгудек бўлишса, атай йўлларини ўзгартиришарди. Гўёки, биров-бировини кўрмагандек. Аслида, орада талашадиган масала йўқ ҳисоби. Ёшлигидан бирга униб-ўсди. Девор дармиён қўшнилар бошида иноқ эди. Сўнг Воҳид чол ҳали чол бўлмаган айни навқирон давоми…
Қишлоқнинг ўртароғидаги қирнинг биқинида чоғроққина ҳовлимиз ва болохонали уйимиз бўларди. Мен фақатгина ҳовлимизда ва баъзан томга чиқиб ўйнар эдим. Гоҳида акам – Наим қирнинг устига опчиқиб, ўзим тенги болаларнинг орасига қўшиб қўярди. Мен эса бу ерда ўйнаётганларга унчалик ҳам эл давоми…
Сафарнинг бувиси ҳамма кампирлар каби меҳрибон эди.Бувининг чоли зотилжамдан қазо қилганига кўп вақт бўлган. У пайтлари дўхтир деганлари бу қишлоқда бўлмаган ҳам. Буви бир қиз, бир ўғли билан қолади. Урушдан кейинги даврлар, шароит ин қадар. Буви одамларнинг ул-бул хизматларини қилиб давоми…
Бир юртдан бошқа шаҳарга яқинда кўчиб келган вақтларим эди. Кўч-кўронларни секингина саришта қиляпмиз. Дам олиш кунларини мўлжаллаб ишни жадаллаштирдик, бозорга чиқиб ул-бул харид ҳам қилдик. Самарқанддан келган хўроз оёғидаги арқончасини судраб ҳовлида юрарди. Хўрозни туркман момомиз янги уйга қон чиқариш давоми…
Тоғошар – бу ном ёки исм десак, эгасига жуда мос. Тоғошар чўпон. Чўпонки, отаси ҳам унга туғилган заҳоти пешонасида чўпонлик ёхуд чўлиқлик ёзилганидек, айнан шу исмни қўйган. У эсини танибдики, дашту ёвонларда сурувининг ортидан юради. Тоғошарга бу ерларнинг ўт-ўланларику майли, давоми…
Барнони Нарзибаланд маҳалласидаги йигитлар туну кун ўйлайдиган бўп қолишди. Барно ҳам ҳақиқий барно йигитни излади. У ўзининг чиройи, қоматининг баҳосини биларди. Неча-неча йигитлар унинг изидан ичикиб юрди. Қанчалаб ишқий мактублар битилдики, бариси абас бўлди. Барно бирортасига ҳам жавоб ёзмади. Лекин давоми…
Амирхон Эшон кампирининг гапига кириб, Нурмат бахшиникига қулчиликка жўнади. Бахши Яхшибойдай йигитни унчалик менсимаганди. Борган совчиларни қайтараверди. Яхшибойнинг ота-онаси у ёшлигида қазо қилиб, бола бир синглиси билан қолганди. Иккаласини эса амакиси асраб олганди. Яхшибой қўлидан иш келадиган бўлганидан кейин қишлоқнинг давоми…
Кўп узоқ ва хўб замонлар эди. Қудрат карвон туяларининг қўнғироқларини жиринглатиб, Жом чўлларидан ўтиб, уйи – Косонга келди. Қўёш ҳали ботмаган. Бола-чақалари унинг олдига чиқиб кутиб олди. Карвон ҳамма билан илиқ сўрашди. Болаларини бағрига босди. Сўнг туяларни чўктириб, устидан хуржунларни давоми…
У қаттиқ “уф” тортганича ёстиққа ёнбошлади. Не қиларини ва қандай йўл тутишини билмай қолди. Аввалига ўзи ҳам гумонсиради. Шубҳаланди. Бироқ жўяли дастак топа олмади.Тусмол шу эдики, Назрнинг хотини – Хосият кимлиги номаълум бўлган эркакка кўз сузибди. Ҳаттоки, у билан дон давоми…
Унинг бобосини Зиёд аттор дейишарди. Уйлари қишлоқнинг тепароғида, сувга яқин жойлашганди. Лекин улар деҳқончилик билан шуғулланмасди. Зиёд аттор фақатгина молларини шаҳардан опкелиб, устига устамасини қўйиб, қишлоқнинг одамига сотиб, рўзғорини тебратган. Зиёд аттор болаларни яхши кўради. Уларга ҳолва, майиз, парварда ва давоми…