Xurshid Davronning «Yangi fasllarni kutib…» sarlavhali xatini «O‘zbekiston adabiyoti va san’ati» sahifasida o‘qib xursand bo‘ldim. Menga shoirning quyidagi satrlari juda yoqdi: «Faqat o‘zimizga mos narsalarnigina tarixdan yulib olib o‘rganish, oxir-oqibatda tarixni bilmaslikka, eng dahshatli chalasavodxonlikka olib keladi. Faqat to‘la haqiqatgina davomi…
Fantastika – yozuvchining xayolot dunyosi ekanligini hamma biladi. Bu yozayotganlarimning esa aslo lof-qofi yo‘q. O‘sha voqealarni men qatori ko‘rganlar ancha-muncha topiladi… Bir kino qahramoni boshqa davrga borib qolganini ko‘rgansiz-ku. Shunga o‘xshash g‘aroyib hodisa yuz berdi. Charx teskari aylandimi, boshqami, ishqilib, davomi…
Yaqin bir tanishimiz qiz uzatdi. To‘rt farzandning to‘ng‘ichi bo‘lgani uchunmi, qizi oilaga qayishgan, ota-onasiga mehribon edi. Yuzidan ibo-hayosi balqib turadigan latofatli qizni suyib yurak ocholmagan, uning uyi yaqinida kun bo‘yi bir ko‘rishga zor o‘tirgan yigitlarni ham dog‘da qoldirib kelgan sovchilarga davomi…
Har qanday asar kitobxonda muayyan taassurot qoldiradi. Kitobxon yozuvchi tasvirlayotgan voqealarga ishonishi yoki ishonmasligi, e’tiroz bildirishi yoki undan qoniqmasligi ham mumkin. Erkin Samandarovning «Daryosini yo‘qotgan qirg‘oq» romani shu jihatdan kitobxonda birmuncha yaxshi taassurot qoldiradi va munozarali fikrlarni uyg‘otadi, e’tirozlarga ham davomi…
Halqimizning taniqli shoiri Azim Suyun haqida hali maktab o‘quvchisi bo‘lgan paytlarimdayoq eshitganman, she’rlarini sevib o‘qir edim. Shoirning hech kimga o‘xshamaydigan o‘z ovozi, o‘z so‘zi borligiga hamisha havas qilaman. Ha, Azim Suyun – haqiqiy shoir. Ona yurtimizni, tanti va mehnatkash xalqimizni, davomi…
Bu savolga javob berish oson emas, sababi, bu haqda hech kim o‘ylab ko‘rmagan. Odatda yirik jonivorlar: bo‘rilar, sherlar, yo‘lbarslar ko‘p ovqat yeydi, deb o‘ylashadi. Eng mechkay hayvon ninachidir. O‘simliklar ustida taralla-bedod qilib yuruvchi zohiran bu chiroyli mavjudotning biror payt ovqatlanayotganini davomi…
Orol dengizi haqida eshitsam yoki biror nima o‘qisam o‘pkam to‘lib ketaveradi. Lekin yig‘lay olmayman. Xuddi sigaretni chuqur tortganimdagidek achimsiq tutun bo‘g‘zimni achishtiradi. Mana yoshim o‘ttizlik dovonni zabt etib turibdi, shu paytgacha Orolni bir bora bo‘lsa-da, ko‘zim bilan ko‘ra olmadim. Qoraqalpog‘iston davomi…
Oldindan aytib qo‘ya qolay, O‘zbekistonda hayoti kechayotgan har bir odam respublika tub aholisining milliy tilini o‘rganishi kerak, deb fikr bildirayotganlarning so‘zlariga to‘la qo‘shilaman. Lekin shu bilan birga ko‘nglimda tug‘ilgan ba’zi fikrlarni ham aytishim zarur, deb bilaman. Milliy munosabatlar masalasida til davomi…
Bizda qariyalar qish-qirovli kunlarni to‘qson kun, deb hisoblashadi. Qirq besh kuni – chilla, qolganida qantar og‘adi, yerdan hovur ko‘tarilib, qor turmaydi. Ba’zi hisobdonlar “to‘qsonga” yana o‘n kun qo‘shib “yuz bitdi, hisob bitdi” qilmaguncha ko‘ngli qurchimaydi. Qish Xudoning qahri, deganicha bor davomi…
Ellik yettiga kirsa-da, hamon tetik, bardam Fyodor Dementevich, qishloqdoshlari tili bilan aytganda, Lapa, kuyovining yangigina uyidan chiqaverishda, usti yopiq zinapoyaning keng, tekis randalangan taxtalariga baquvvat oyoqlarini tiragancha derazalarning chiroyli o‘yma chaspaklarini nechanchi martadir tomosha qilardi. Eshik ochildi, otasiga juda o‘xshab davomi…