Бир бор экан, бир йўқ экан, бир подшо бор экан. У биринчи хотинининг устига ўз вазирининг қизини хотинликка олибди. Вазирнинг қизи жуда заҳар экан. У ҳадеганда кундоши билан уришавериб, ҳеч кун бермас экан.Бир куни уларнинг уришиб турганлари устига подшо келиб давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда олти аҳмоқ ва бир тўқмоқ яшаган экан.Улар биргалашиб сабзи экишибди. Тўқмоқ аҳмоқлардан:— Сабзининг остини оласизларми ёки устиними? — деб сўрабди.Аҳмоқлар сабзини биринчи марта экаётганлари учун нима дейишни билмай, ўйлаб-ўйлаб:— Устини биз оламиз, давоми…

Қадим замонда бир хасис бой яшаган экан. Унинг уч ўғли бор экан. Улар ҳам отаси сингари хасис экан. Мол-у дунё топишда ҳар қандай разилликдан қайтмас эканлар.Кунлардан бир куни мол-дунё орттириш, бойликларига бойлик қўшиш мақсадида йўлга чиқишибди. Йўлда кетаётиб бир олтин давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир камбағал чол билан кампир ва уларнинг уч ўғли бор экан. Улар жуда қашшоқ яшар экан. Кунлардан бир кун чол касал бўлиб, қазо қилибди. Болаларнинг тарбияси ёлғиз кампирга қолибди. Кампир қийинчилик билан давоми…

Кунлардан бир куни бахил билан сахий саҳрода саёҳат қилиб юришган экан. Бахил сув солган мешининг оғзини ҳеч очмабди, озиқ-овқат солган халтасини ечмабди. Сахийнинг сувини ичиб, нонини еб юраверибди.Бир куни сахийнинг суви ҳам, нони ҳам соб бўлибди. Улар чарчаб, қуруқ бир давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир девона бор экан.У девона “кўкка тупурса, бетга тушади”, деб айтиб юрар экан. Ўнг кўзини кўрсаткич бармоғи билан кўрсатиб, “мана кўрдингларми” деб, кулиб кетаверар экан.Шу гапдан бошқани айтмас, ҳеч ким билан сўзлашмас, давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, битта ака-ука бор экан. Акаси укасини ҳеч кўролмас экан. Икковлари ҳам эгар ясаб сотишар экан. Акаси кунига жуда кўп эгар ясар экан-у, лекин ишлаб топган пулини ҳеч баракаси бўлмас экан. Укаси эса бир кунда давоми…

Бор эканда йўқ экан, оч эканда тўқ экан. Зомин юртида бир бой бор экан, унинг бир новчаси бор экан.Кунлардан бир куни бой бир нарсадан жаҳли чиқиб, новчасини ҳайдаб юборибди. Новча аразлаб Зомин қозисининг олдига борибди. Қози:— Ҳа, нима арзинг бор? давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда икки дўст бўлган экан. Бирининг исми Омон, иккинчисининг исми Ёмон экан. Уларнинг иккаласи ҳам оилали, бола-чақали экан.Омон тўғри сўз, камтар, раҳмдил экан. Ёмон эса, ёлғончи, бахил экан, дўсти Омоннинг бахтини ҳеч кўролмас давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда битта чол яшаган экан. Унинг иккита ўғли бор экан. Каттасининг исми — Усмон, кичигининг исми Ёқуб экан.Чол:— Ўғилларим, мен энди қариб қолдим, энди рўзғор иши ўзларингга қолди, бориб ерни ҳайдаб келинглар, — давоми…