Xursandbek To‘liboyev 1985 yil 30 martda Qoraqalpog‘iston Respublikasining Amudaryo tumanidagi Zarbdor qishlog‘ida tug‘ilgan.2003-2007 yillar mobaynida Berdaq nomidagi QQDU o‘zbek filologiyasi fakultetida tahsil oldi. 2007-2009 yillar Ajiniyoz nomidagi Nukus DPIda magistratura bo‘limida ta’limni davom ettirdi. 2009 yili magistraturani tugatib, Alisher Navoiy nomidagi Samarkand davlat universitetining hozirgi zamon o‘zbek adabiyoti kafedrasi aspiranturasiga qabul qilindi.Hozirgi kunda taniqli adabiyotshunos olim Hotam Umurov ilmiy rahbarligida «Istiqlol davri o‘zbek romanchiligida badiiy uslub muammolari» mavzusida nomzodlik dissertatsiyasi tadqiqotini olib bormoqda. Ijodiy ishlari «Amudaryo haqiqati» gazetasi hamda «Sharq yulduzi», «Yoshlik» jurnallarida chop etilgan.«Dengiz hayqirig‘i» ijodkorning ilk kitobi.
Kun sovuq edi… Qahraton qishning qotil qilichi – ayozbobo tinimsiz izzillar, yuz, aft-angorni bir tilib o‘tardi. Ne umid bilanki yo‘lga otlandim. Manzil unchalik olis emas – azim Kentga. Ilm istab yurgandan keyin vaqtdan unmli foydalanmoq maqsadida bir-ikki xujjatlarimni qo‘l papkamga davomi…
Bu dunyodagi hech bir narsa mening bir tomchi ko‘z yoshimga arzimaydi…Musofirning gapi. Bola edim. Baxtli edim. Hammasi uyimizning farishtasi – S. bobomning bevaqt olamdan o‘tganidan keyin boshlandi. Hayotimda ungacha baxtli ekanman, ammo endi aqlimni tanib, tiniq tasavvurlarim va dunyoqarashlarim shaharning davomi…
Visol yo‘li yopiq ekan, imkon qadar unga yaqinlashmoq ham go‘zal bir ishdir. Jaloliddin Rumiy. Xudo insonni bir umr baxt izlash azobi bilan jazolagan. Asqad Muxtor. Seni deya sensiz yashadim. Ulug‘bek Hamdam. * * * Tong edi. Quyosh tog‘ orqasidan ko‘tarilib davomi…
Rahmat bobo negadir so‘nggi paytlar nevarasi Ja’far bilan qirg‘og‘idan ajralib, yuzlab chaqirim olislab ketgan dengiz bo‘ylarini sayr etishni odat qildi. – Yoshlik paytlarim, mana shu Orol dengizining qirg‘oqlarida o‘tgan, -dedi nevarasining qo‘lidan ushlab. Ja’far bo‘lsa bobosining har bir gap-so‘zini diqqat davomi…
Ishdan ketganimga uch kun bo‘ldi. O‘tgan uch kunim menga uch yildek tuyuldi. Shu oraliqda – o‘tgan fursatlarda na ko‘chaga chiqdim, na bir tanishlarga sim qoqdim, na yonma-yon xonada turadigan do‘stlarimni yo‘qladim, umuman o‘sha paytdagi kayfiyatim ko‘pchilikka qo‘shilishga, ular bilan yayrab-yashnashga davomi…
1 Aprel oyining oxirgi kunlari edi. Deraza tashqarisida qushlar galasi u yoqdan bu yoqqa uchib o‘tar, «vij-vij»lab, yoqimli ovozlari osmonu falakni to‘ldirib charx urardi… Sakkizinchi xonada yotgan bemorning idroki hech nimani anglay olmadi. Bir payt qaboqlarini ochdi. Bu Javohir edi. davomi…
Tun. Olamni zulmat qoplagan. Kutilmganda eshik taqilladi. Sekin oyoq uchida yurib, torgina dahlizga chiqdim. Ustiga-ustak chiroq ham o‘chib qolgan ekan. Akamning o‘g‘li uyg‘onib ketsa bormi, uxlatish – ovutish qiyin. Yangamga ham oson tutib bo‘lmaydi. Kuni bo‘yi uy-ro‘zg‘or ishlari bilan band davomi…