Nurulloh Muhammad Raufxon. Oddiy haqiqat (hangoma)

…odamlar qaynagan katta shahardaodamlarni sog‘inib yursang.Shavkat Rahmon Bir ajib hol: mish-mishlarga boqsam, chevrada ko‘zga ilinarli odam qolmabdi. Tasavvur qilyapsizmi, odam yo‘q! Suv bo‘lmasa, qurg‘oqchilik bo‘ladi, narsa bo‘lmasa, yo‘qchilik bo‘ladi, pul bo‘lmasa, kambag‘alchilik bo‘ladi, yemak bo‘lmasa, ocharchilik bo‘ladi, Odam bo‘lmasa-chi?! Hamma davomi…

Nurulloh Muhammad Raufxon. Kunlardan bir kun (hikoya)

Katta qora pashsha tinimsiz g‘ing‘illab deraza oynalariga o‘zini uradi, xona torlik qilayotgandek, yorug‘ dunyoga chiqib ketmoqchi bo‘ladi, betoqat g‘ing‘illaydi, qanotlarini vizillatib yana oynaga yopishadi, yana g‘ing‘illaydi…Derazaning tagida yotgan usta Sobitali tush ko‘rardi. Tushida bundan ellik yillar chamasi naridagi – yigirma davomi…

Nurulloh Muhammad Raufxon. Uy (hikoya)

Seniki atalar shu yer, shu zamin…A. Oripov Xullas, qishloq buziladigan bo‘ldi.Qo‘rg‘onchada almisoqdan qolgan bir bino bo‘lardi. Biladiganlarning guvohlik berishicha, qishloqda yakkaxo‘jaliklar tugatilib, «kolxoz-kolxoz» bo‘layotgan davrlar ulusning yig‘inlari tez-tez shu binoda o‘tkazib turlar ekan, keyinchalik, alg‘ov-dalg‘ovlar sal bosilib, musichalar shiftga bemalol davomi…


Maqolalar mundarijasi