Маъсума Аҳмедова 1952 йилнинг 1 октябрида Тошкент вилоятининг Паркент туманида туғилган. 1970 йили ўрта мактабни тугатиб, Тошкент Давлат университетининг журналистика факултетига ўқишга кирган. 1968 йили “Ёрдам” ҳикояси “Гулхан” журнали танловида ғолиб бўлган. 1976 йили университетни тугатган.“Деловой партнер” ва “Новости неделя” газеталарида таржимон муҳаррир бўлиб фаолият юритган.“Мажбурият”, “Шаҳарга саёҳат”, “Байрамлик”, “Оддий ҳикоя” каби ҳикоялари “Ёшлик” “Шарқ юлдузи” журналларида чоп этилган.1982 йили “Офтобли кун” номли биринчи китоби нашрдан чиққан. 1983 йили Ёзувчилар уюшмасига аъзо бўлган.1985 йили Чингиз Хусайновнинг “Муҳаммад, Мамад, Мамиш” романини озарбойжон ва рус тилидан ўзбек тилига таржима қилган. Бир қанча япон ёзувчилари ҳикояларини ҳам таржима қилган.1999 йили “Истиқлол умидлари” тўпламида “Бировнинг ҳаёти” деб номланувчи ҳикоялар мажмуи чоп этилди.Хулио Кортасарнинг ҳикояларини ўзбек тилига ўгирган. Ҳозирда тўлиқ варианти нашрга тайёрланмоқда. Ёзувчи Леонид Андреевнинг ҳикоялари ҳам адиб томонидан ўзбек тилига ўгирилмоқда.
Ёнма-ён йўлда поезд пишиллаб келиб тўхтади. Микрофондан манқа, уйқуга қонмаган бўғиқ овоз таралди.— Диққат, диққат! Ҳурматли йўловчилар! Иккинчи йўлда “Тошкент-Андижон” поезди келиб тўхтади. Поезд бекатда уч дақиқа туради. Қайтараман… Перрондаги одамлар шошилиб қолди. Акбар бир зум электропоездда ўтирганлигини, ҳозиргина унинг давоми…
Катта иморат пастида бозор қизийди. Қўшни кампирлар пастаккина курсичаларда ўтирадилар. Эрмак қилиб, савдо қиладилар. Олдиларида турфа буюмлар ёйилган, ранг-баранг пуфаклардан тортиб, банка қопқоқларию чинни идишлар…Биров пайпоқ тўқиганича олдидаги эски қўғирчоқ, сирли кастрюлга аҳён-аҳён ўтиб қолган ўткинчиларни чорлайди. Бирови олдидаги нарсаларни давоми…
Яқинимиз Соня холанинг порлоқ хотирасига бағишлайман. Атроф жимжит. Ҳовлидаги дарахтлар кузги шабадада аста чайқалади. Чорпояга туташ олма дарахтидан ғарқ пишган олма ерга “тап” этиб тушади. Чорпоя чеккасида омонатгина ўтирган хола бу овоздан чўчиди, сўнг ўрнидан чаққон туриб, ердан олмани олди. давоми…
Уйдан асабий чиқди. Хотинига бирор нима дейишга ҳадди бўлмади. Тўғриси, гапни кўпайтирмади. Устига-устак, машинанинг аккумулятори ҳам ўтириб қолибди. Жаҳл билан ерга тупурди. Хотинининг бетўхтов вайсашини эшитмай деб ёмғирпўшининг тугмаларини устма-уст қадаганича кўчага шошилди. Қараса, троллейбус келяпти. Чопиб чиқиб олди. Аслида, давоми…