Фахриддин Содиқ. Қайдасан муҳаббат (ҳикоя)

Шавкат менинг болаликдаги дўстим. Дўстим, деб алоҳида таъкид билан айтишни тақозо қиладиган сабаблар бор. Фарзанди, айниқса, ўғли бор оила боланинг ким билан дўстлашиши, кўчада ким билан ўйнаётганига алоҳида назар билан қарайди. Олманинг остига олма тушади. Менинг дадам билан Шавкатнинг дадаси давоми…

Фахриддин Содиқ. Мунг (новелла)

Бу қизнинг кўзларидаги биргина ифода йигитларнинг минг бир кечинмаларига сабаб эди. Балки йигитлар ундан пинҳона кўз узолмай қолишларининг сабабини севги деб билишарди. Ҳамма ўз-ўзича, аммо нигоҳдаги нозик хол муқим ва якто эди.Қизнинг кўзларида мунг бор эди, унинг бор-йўқ чиройи, алпқомат давоми…

Фахриддин Содиқ. Бола (ҳикоя)

Она кенжасини – эндигина тўрт ёшдан ошган болани яна тоғасиникига жўнатиб юборди. Тоғасининг уйи узоқ эмас – бир чақирим ҳам чиқмайди. Қишлоқ жой эмасми, бола кичик бўлса-да, яқин атрофни беш қўлдек билади, тоғасининг уйи ҳам шундай таниш. Боланинг бу ерда давоми…

Фахриддин Содиқ. Тасаввур (ҳикоя)

Бувиси неварасига айтаётган навбатдаги маталини тугатаяпти:— … Шундай қилиб, элнинг оғзида гап қопти: кучук, эгамнинг болалари кўп бўлсин, ҳар бири бир бурдадан нон берсаям, қорним тўяди, дер экан. Мушук бўлса, қанийди, эгамнинг болалари йўқ бўлса, борлариям тезроқ ўлиб қолсайди, улар давоми…

Фахриддин Содиқ. Яхши одам (ҳикоя)

Ҳаво очиқ. Ҳарир пардалар ортидан тушган қуёш нури эътибор билан қараган кишига бетакрор мўъжиза бўлиб кўринади. Хонадагилар эса бундай мўъжиза ҳақида ўйлашмайди ҳам — табиатдаги табиийлик шундай.— Келинг, келинг бобо. Марҳамат, чойдан ичинг.— Раҳмат, раҳмат, болам.— Чойдан ичинг, бобо, иш давоми…


Мақолалар мундарижаси