Бердиназар Худойназаров (Berdinazar Hudaýnazarow) 1927 йили Ербанд вилоятида туғилган. Туркманистон халқ ёзувчиси. Махтумқули мукофоти лауреати. У 1959 йилда Москвадаги адабиёт институтини тамомлаб, дастлаб турли газета ва журналларда, 1991 йилдан Туркманистон Ёзувчилар уюшмаси раиси вазифасида ишлаган. ”Махтумқули ҳузурида”, ”Чўл туяси”, “Ҳайронлар қоласан”, “Ишонч”, “Чўпон” каби қатор ғоявий етук, бадиий юксак шеърлари билан адабиёт мухлисларининг қалбидан мустаҳкам ўрин ола билган истеъдод эгаси. Турли йилларда унинг қатор шеърий тўпламлари чоп этилган. Шунингдек, У “Сувнинг ҳиди”(1983), “Саҳройилар” каби бирқанча романлар муаллифи ҳамдир. Ёзувчининг “Саҳройилар” романи Ҳабиба Мансурова томонидан ўзбек тилига таржима қилиниб, 1984 йилда “Ғафур Ғулом” номидаги адабиёт ва санъат нашриётида чоп қилинган.

ЎЗБЕК ЧОЙХОНАСИ

Чойхона учради ҳар бир томонда,
Оқин сув бўйида, боғ-роғ ичида.
Балиқлар жазиллаб доғ-ёғ ичида,
Паловлар пишарди чўнг-чўнг қозонда.
Кўзимнинг ўнгида бутун бир Тошкент
Яйрарди ям-яшил қучоқ ичида.

Йўлингда чойхона турса, оғайни,
Чойхўрлик гаштидан кеча олмассан.
Шопириб-шопириб ич аччиқ чойни,
Бошқача сувсинни ича олмассан.

Ўзбек чойхонаси, унутмам сени,
Олқишлар ким бунда тотаркан таом.
Олқишлар айтмасам, эҳтимол, мени
Ҳеч кимса кечирмас, кечирмас тамом.

Азиз Абдураззоқ таржимаси.

БИЗ — ТУРКМАНЛАР

Биз – туркманлар,
Саҳройи халқ, саҳройи.
Саҳродек, оламдек кенгдир юрагимиз.
Саҳрода кутиб олсак кунни, ойни
Ҳамда, дўстлар, бутун бўлса чўрагимиз*.

Ҳар кун эшиклардан нур сочиб порлаб,
Чиққан Офтобни шоштирамиз эр билан.
Токи силла қуригунича, «мириқиб» ишлаб,
Она Ерни қондирамиз тер билан.

Ёзнинг ҳарорати қиздириб бизни,
Кузда қозонимиз шақирлаб, тошар.
Баҳор эшитибоқ кузнинг сўзини,
Хонамизга кирмоққа шошар.

Баҳор бизга,
Биз ҳам баҳорга ошиқ.
Пайқаганлар, бизни эгизакми дер.
Шоирмиз баримиз,
Юраклар тошиб,
Баҳорнинг шаънига тўқилади шеър.

Туркманчадан Қурбон Муҳаммадризо таржимаси