Васко Попа (серб. Васко Попа; 29 июль 1922, Гребенац, Сербия — 5 январь 1991, Белград, Сербия) — келиб чиқиши румин бўлган серб шоири.

АКС САДО

Бўм-бўш хона –
Қотиб қолган вақт,
Ичимга беркина бошлайман.
Акиллайди менга қараб шифт,
Ва мен унга суяк ташлайман.

Торайиб келади бурчаклар,
Гилам бош кўтарар бақириб,
Ҳуради, ҳорийди деворлар,
Суяк-ла сийлайман ҳар бирин.
Суяк-ла сийлайман ҳар бирин…

Бўм-бўш хона –
Увиллайди вақт.
Бўм-бўшман, устихоним қолмаган!
Юзлаб жавоблар-ла ҳайқириққа жоман.

Қайтараман!
Қайтараман!
Қайтараман!
Акс садо ўлмаган!
Ўлмаган!
Ўл-ма-г-а-а-н!

СУҲБАТ

Айт, нега воз кечиб нафис оқимдан,
Пишқириб боряпсан тошмоққа маҳтал,
ахтар соҳилингдан чиқмоқ йўлини,
деворлар тирсиллаб кетсин ёрилиб,
Сенга қандай чўзай ёрдам қўлини –
Қаердан чиқариб юборай Эркка?
Қоним-ай, озодлик истайсан,
йўқ-йўқ!
Сен ўпич кутяпсан қуёшдан
аммо,
Бунинг оқибатин билмайсан ҳамон, ёмон,
Кул бўлар, кул, Қуёшнинг лаби!
Тушунгин, мен сени тушунган каби.
Ташланма. Оғирлаб боряпман, токи
Енгилмасдан енгил учгил ҳалинчак,
Ва бешак,
айланган бошим мисоли,
бўғзимдан қайтгувчи ёшим мисоли
чархпалак бўласан вужудим узра.
Излан…
Мени изла…
Биламан,
эрк бердим эрксизлигимга,
Дахл этиб сарҳадли чексизлигимни
Чақиб бораётган алвон илоним.
Оқавер, ҳар қанча ўзингга томон,
Тўхтама!
Давом эт,
давом эт,
давом!

ҲИМОЯ

Кўзларимга диққатинг қарат,
Оловларни кўмганман
қайноқ
Кулгуларинг атиргулини
лабларингдан оламан узиб.

Мен соҳилга айланяпман, боқ,
Кўнглингдаги илк баҳор узра,
Ҳатто, қувонч кўзёшларингда
томчиларнинг сарҳади менман.

Эркинлигим шундан иборат.
Ижозатга тушмайди изим,
Ҳақиқатнинг бармоқлари-ла
тафтиш қилиб ўзимни-ўзим
Дилдан
дилга ўтиб бораман.
Ҳимоя қиламан,
Кўзларингдаги
осмоннинг энг кичик дарчасигача.
Заминнинг кафтимиз ичра чизилган
парчасигача…
Қара,
Навқирон олмалар қувончи синар,
Тўкилар булбулнинг қўшиқларидек,
Бўғзингни арралаб борар жазава.
Кесилган дарахтлар тахламларини
Ортмоқлаб бораркан ёғоч арава.
Бир чора топаман! Зора топаман…
Ҳеч кимга бермасам кўзинг шамсини.
Буларнинг бари
ҳо-ов очлик маҳали
бурда нон мисоли азиздир менга.
Мудофаа сақларкан токи жонимни,
Емайман, ҳеч кимга бермам нонимни!

Рус тилидан Нозима Ҳабибуллаева таржимаси