Юсуф Дамра. Турмуш (ҳикоя)

Қуёш ўша кеч уфқни норинж рангига бўяб, тоғлар ортига чўкиб борарди. Абу Сабр бир қўлида чамадон, бир қўлида ҳозиргина тутилган балиқлар билан уйига қайтарди. Чўнтагида эса — бир ойда тўплаган маблағи. Тўғри, бир қисми кира ҳақию бошқа майда-чуйда харажатларга кетди. давоми…

Юсуф Дамра. Офтоб сари (ҳикоя)

— Сен йигирма тўрт соат ичида Оммондан чиқиб кетишинг керак! — деди жандармачи.Ҳамдий эътироз билдиришга уриниб овозини баландлатди, аммо жандармачининг кўнгли сира иймади. Ҳамдий қўлини кўтариб жингалак сочлари орасидан бармоқларини ўтказди-да, иложсизлигидан тўнғиллаб қўйди:— Бу ноҳақлик……Тайёра Қоҳира аэропортидан ҳавога кўтарилган давоми…

Юсуф Дамра. Вагонлар (ҳикоя)

У асфальт йўлда оёқларини базўр судраб борарди. Кўз олди қоронғилашиб, боши ғувиллайди. Наздида уни қуршаб олган олам парча-парча бўлиб кетадиргандек. Аҳён-аҳён тупурарди. Гўё тупуги билан шафқатсиз олам юзини чаплаб ташлайдигандай. Танида кучли оғриқ уйғонарди.«Ярамаслар! Киши қандай қилиб ҳаммасидан ажралиши мумкин?»Йўлакда давоми…


Мақолалар мундарижаси