Хосе Миллас (тўлиқ исми: Хуан Хосе Миллас Гарция (Juan José Millás), 1946 йил 31 январда Валенсияда туғилган) — испан ёзувчиси ва журналисти. Унинг йигирмадан ортиқ тилга таржима қилинган ҳикоя жанридаги асарлари испан оламининг энг нуфузли адабий мукофотлари билан тақдирланган.

Валенциялик ихтирочи Висенте Миллас Мосси ва Кандида Гарцияларнинг ўғли, Хуан Хосе Миллас Гарция ҳаётининг биринчи йилларини Валенцияда ўтказган, 1952 йилда оиласи билан Мадридга кўчиб ўтади ва у ерда кундузи омонат кассада ишлаб, университетда фалсафа ва адабиёт йўналишида кечки бўлимда таълим ола бошлаган. Аммо учинчи курсда ўқишни ташлаб кетишга мажбур бўлади ва Ибериа авиакомпаниясида дастлаб маъмурий лавозимда, кейинроқ алоқа идорасида ишлайди. Бир вақтнинг ўзида у матбуот билан ҳам ҳамкорлик қилади. Матбуотда муваффақиятга эриша бошлагач, ўзини бутунлай адабиётга бағишлашга қарор қилади. 1990 йиллардан у Испаниянинг бир қанча нуфузли оммавий ахборот воситалари билан ҳамкорлик қила бошлаган.

1975 йилда у ўзининг биринчи романи “Serbero son las sombras”ни ёзган ва Sesamo мукофотига сазовор бўлган. Бу асар отага ёзилган узун мактубдан иборат, унда ҳаётининг беғубор болалик ва оғриқли дамлари қизиқарли тасвирланган. Айниқса, унинг “Papel mojado” (1983) номли асарини Испания Болалар ва ёшлар бўлими ўрта таълим ўқув дастури учун тавсия этилган адабиётлар рўйхатига киритган.

Хосе Милласнинг навбатдаги “Лаура ва Хулио” романида муаллифнинг асосий ғоялари: ўзига хослик, симметрия, ёлғизлик, ўз оламидан бошқа оламда яшаш, севги, садоқат ва ҳасад каби инсоний-ноинсоний туйғулар қамраб олинган.

1990 йилдан “Эл Паис” газетасида колумнист сифатида иш бошлаган Хосе Милласнинг тилга ғамхўрлик мазмунидаги ва одамларни ҳокимият ва бозор мафкурасидан ҳимоя қилувчи оммабоп ва танқидий мақолалари узлуксиз чоп этилиб борди.

Унинг радиодаги фаолияти ҳам машҳурликка эришган. Мамлакатда энг кўп тингланадиган Кадена Сер радиосининг “La ventana” дастурида тингловчиларни луғатдаги сўзлар қатнашган қисқа ҳикоялар тузишга ундовчи бўлимини юритган; ва бунинг натижаси ўлароқ катта луғат ҳам тузилган.

Унинг кенг кўламли, йигирмадан ортиқ тилга таржима қилинган асарлари асосан руҳан ички «мен»га қулоқ тутиш ҳамда ҳар қандай кундалик оддий воқеани ғайриоддий ҳодисага айлантира олганлиги билан машҳурдир. Ушбу йўналишни ривожлантириш орқали Хосе Миллас янги адабий жанр – артисуэнтос (ҳикоя-мақола) жанрига асос солди. Муаллифнинг ўзи бу жанрни “марварид қобиғига ўралган кундалик сюрреализм хроникаси” деб таърифлаган ва бу кичик ҳикояларда у оддий ҳаётий эпизодларни маҳорат билан ифодалаган, ўзига хос услубда ҳаётий ҳақиқатларни ёрита олган.

Миллас кўплаб эътироф ва мукофотларга сазовор бўлган, улар орасида Испаниядаги энг муҳим, Надал, Планета ва Насионал де Нарратива каби мукофотлари бор.