Usmon Chevikso‘y. Sen yig‘laysan (hikoya)

“Qandaysan qarog‘im?” deysan, “Yaxshiman ona!” deyman. “Ovozing biroz boshqacha eshitilyaptimi…” deb so‘raysan, “Telefondan bo‘lsa kerak!” deyman. Ishonasan. So‘ng keliningni, nabiralaringni so‘raysan. “Hammasi yaxshi, hammasining ishlari joyida…” deyman , sen yana ishonasan. Sen menga har doim ishonasan ona. To‘g‘ri gapirsam ham, davomi…

Usmon Chevikso‘y. So‘roq (hikoya)

Nimaga duchor bo‘lganini bilolmadi. “To‘xta!” dedilar, to‘xtadi. Ular politsiyachi edilar. Qo‘llarida to‘pponchalari bor edi. “Qo‘lingdagilarni yerga qo‘y…” dedilar, qo‘lidagi yelim xalta va yarmigacha ichilgan sharob shishasini yerga qo‘ydi. “Qo‘llaringni ko‘tar, qimirlama” dedilar, qo‘llarini ko‘tarib, qimirlamay kutib turdi. Yoniga kelishdi. Bittasi davomi…


Maqolalar mundarijasi