Усмон Чевиксўй. Оқ йўл (ҳикоя)

Бугун итингни отди, балки эртага сени ҳам отар, бунақа юмшоқкўнгил бўлиш ярамайди. Уни талтайтирма, унинг қилган иши сенинг мулкингга нисбатан очиқ-ойдин қуролли тажовуздир. Тонг саҳарда бориб керакли жойга шикоят қил. Ўшанда кўрасан, сенга қанақа ёлворишини” — деган эди оқсоқол. Яна давоми…

Усмон Чевиксўй. Сен йиғлайсан (ҳикоя)

“Қандайсан қароғим?” дейсан, “Яхшиман она!” дейман. “Овозинг бироз бошқача эшитиляптими…” деб сўрайсан, “Телефондан бўлса керак!” дейман. Ишонасан. Сўнг келинингни, набираларингни сўрайсан. “Ҳаммаси яхши, ҳаммасининг ишлари жойида…” дейман , сен яна ишонасан. Сен менга ҳар доим ишонасан она. Тўғри гапирсам ҳам, давоми…

Усмон Чевиксўй. Сўроқ (ҳикоя)

Нимага дучор бўлганини билолмади. “Тўхта!” дедилар, тўхтади. Улар полициячи эдилар. Қўлларида тўппончалари бор эди. “Қўлингдагиларни ерга қўй…” дедилар, қўлидаги елим халта ва ярмигача ичилган шароб шишасини ерга қўйди. “Қўлларингни кўтар, қимирлама” дедилар, қўлларини кўтариб, қимирламай кутиб турди. Ёнига келишди. Биттаси давоми…


Мақолалар мундарижаси