Шавкат Булут 1936 йил 31 июлда Килиснинг Мусабейли ноҳиясига қарашли қишлоқда дунёга келди. Бошланғич таълимни Килисда олди (1951). 1952 йилда Давлат бепул интернати синовидан ўтиб кирган Адана Япи институтини 1957 йилда,  Эрзрум Гундузлер техника билим юртини 1959 йилда тугатди. Давлат бўлимида техник бўлиб ишлади. 1986 йилда ўз истаги билан нафақага чиққан Шавкат Булут эркин фаолият юрита бошлади. Ижод оламига 1954 йилда “Генч Килис” газетасида босилган шеърлари билан кириб келган Шавкат Булут 1996 йилнинг 17 сентябрида Қаҳрамонмарашда оламдан ўтди. Ҳикоя китоблари: “Алвасти” (1971), “Сариқ машиналар” (1974), “Тилак чинори” (1975), “Кафансиз ўликлар” (1984), “Чегарадаги дала” (1996), “Вайрон минора” (1996), “Баҳорни кўрмаган болалар” (1996), “Чуқур қудуқ” (нашр қилинмаган). Ёзувчининг “Алвасти” номли дастлабки китобида энг олдин ёзилган ҳикояси “Кўзлари ёшли Марям” 1966 йилда нашр этилган. Шавкат Булут ҳикоячилигининг бошланғичини “Кўзлари ёшли Марям” ҳикояси ёзилган 1966 йил деб белгилайдиган бўлсак, ёзувчи ҳикоя ёзиш учун ўттиз йил меҳнат қилганини кўрамиз. Ўттиз йилда, “Чуқур қудуқ” китоби билан бирга юздан ортиқ ҳикоя, 1250 саҳифага яқин саккизта китоб: ҳақиқатан ҳам ёзувчиликни ўзи учун бурч деб билган, истеъдодли, зўр иштиёқ билан ижод қилган ёзувчига  рўбарў бўлганимизни кўрамиз.