Журналист, сиёсатчи Шарап Уснатдинов 1942 йил Кегейли туманида туғилган. Тошкент давлат университетининг (ҳозирги ЎзМУ) журналистика факултетини тугатган. У Нуроний жамғармаси Қорақалпоғистон Республикаси Кенгаши раиси сифатида узоқ йиллар ишлаган. Олий Мажлис Сенати аъзоси бўлган.
У халқимизга «Кимга кеч, кимга тонг саҳар», «Сўнгги овчи», «Кўрганларим, кўнгилдагиларим», «Биринчи қорақалпоқ балетмейстери», «Шоирнинг ёшлиги» каби роман ва қиссаларини мерос қилиб қолдирди.
Қорақалпоғистон халқ ёзувчиси, «Эл-юрт ҳурмати» ордени соҳиби.
Унинг шаҳар касалхонасига бош шифокор бўлган йиллари шаҳар жанубидан қуриб олган тўрт хонали уйи фарзандлари каттайган сайин қўшиб қуравериб, улкан саройга айланган эди. Уй ортидаги томорқаси кичраявериб, товуқхонага тақалиб қолди. Шаҳар марказидаги тўрт қаватли, бетон деворли уйнинг кичик ҳужраларига кўникмай давоми…
Ё, тавба, мен уни танидим, унинг ўзи, худди ўзи. Дастлаб унга ўхшатдим. Овозини эшитгандан сўнг: “Ўша-ку”, — дедим. Яна ҳам бунга амин бўлиш учун Мамбетуллонинг қулоғига шивирлаб: “Бу одам ким эди, исми эсимга келмаяпти?” — деб сўрадим. — Бу киши давоми…
– 1- Бу телеграмма Ўрозбекнинг ҳаётида сўнгги йиллардаги энг кутилмаган воқеалардан бири бўлди, дейиш мумкин. Ажабо, бўлмаса, бунақа томошалардан кўнгил узиб кетгани аллақачонлар… Айниқса, сўнгги бир-икки йилдан бери зиёфатларда «одамларни оғзимга қаратиб ўтирмасам уят бўлар, нима қилсаям, фалончи деган отим давоми…