Француз адабиётшуноси, тилшунос ва семиолог Ролан Барт (Roland Barthes) 1915 йилнинг 12 ноябрида Шербур шаҳрида (Франция) туғилган, отасининг вафотидан кейин Парижга кўчиб ўтиб, Монтен ва Буюк Людовик лицейларида, сўнгра Сарбоннада таҳсил олган. Бир неча йиллик ўқитувчилик фаолиятидан сўнг сил касали билан оғриб, олти йилдан ортиқ умрини турли касалхона ва сиҳатгоҳларда ўтказган. 1948-50 йиллари Бухарест ва Александрияда муаллимлик қилган. Машҳур тилшунос А.Ж.Греймас таъсирида тил илмига берилган ва 1947 йилдан бошлаб француз матбуотида унинг тилшуносликка доир мақолалари чоп этила бошлади. 50-йилларда социал лексикология бўйича диссертация тайёрлади, олимнинг тил билимига оид мақола ва эсселар тўплами “Ёзувнинг бошланғич даражаси” 1953 йилда эълон қилинди. Шу даврнинг ўзида адабиётшунослик бўйича “янги роман”, “абсурд театри”га оид мақолалари чоп қилинди. 1955 йилдан Фердинанд де Соссюрнинг “Умумий тилшунослик курси” билан танишиш баробарида семиология (умумий белгилар назарияси, семиотика эса, унинг хусусий қисми) билан шуғулланди. Бу даврда социосемиотика билан машғул олимлар Р.Якобсон, Э.Бенвенист, А.Мартине, К.Леви-Строснинг ишлари урф бўлган эди. Р.Барт уларга муносабатини ўзининг 1967 йилги “Модалар тизими” номли китобида ифодалади.
50-йилларнинг ўрталарида нашр қилинган “Мифология” китобида ғоявий белги асарнинг фақат вертикал ўлчови бўлиб, таҳлил жараёни учун камлик қилишини англатади, урф бўлган парадигматик ва синтагматик алоқалар эса бу тизимдан ташқари белгилардир, деган хулосага келди. Олим қарашларининг структур тилшуносликдан адабий структурализмга кўчиши 60-йилларнинг бошларидан аниқ сезилди. Бу йўналишда у икки программ мақоласи: “Белгини идрок этиш” ва “Структурализм фаолият сифатида” эълон қилинди. Бу билан Барт асарлари Клод Леви-Строс, Жак Лакан, Мишел Фуко сингари машҳур семиолог-структуралистлар қаторида ўқиладиган бўлди. Шу йиллари социологик, антропологик ва семиологик коммуникацион марказ раҳбари бўлди ва 1962 йилдан “Белги, рамз ва тасвир социологияси” семинарини бошқарди. Белгишуносликка доир тадқиқотларини замонавий филологларнинг мунозара-баҳсларига асос бўлган “Семиология асослари” китоби (1965) орқали яхлит тизимга солди. Семиология белгилар шакли, маъноси ва ифода бирлиги бўлмай, балки “моҳият ҳақидаги фан” эканини асослади. Унинг фаолият йўналиши ўрганилаётган поэтик объектни бўлакларга ажратиш (майда деталларигача) ва уни қайти тиклашга қаратилди. 1966 йилги “Танқид ва ҳақиқат” китобида мумтоз француз адиблари ижодини қайта таҳлилдан ўтказиб, ўзининг структурализмга доир назарий қарашларини “Расин ҳақида”ги мақоласи орқали конкрет амалий таҳлилга кўчирди. Бу билан Барт “адабиётшунослик ҳеч қачон ва ҳеч бир шаклда бадиий адабиёт ҳақидаги сўнгги якуний хулоса бўла олмаслиги”ни, адабиёт илмини доимо тараққиёт ва ўзгаришда (мукаммаллик сари) кўриш лозимлигини англатди.
Таҳлил жараёнининг методологик тамойиллари акс этган “Илмдан адабиётга” (1967), “Тарихми ё адабиёт?” (1970), “Нимадан бошлаш керак?” (1970) мақолалари ва бевосита структурал таҳлилнинг мумтоз намуналарига айланган “S / Z” номли Бальзакнинг “Сарразин” ҳикояси таҳлилига бағишланган ва “Эдгар По ҳикояларидан бирининг матний таҳлили” (1973) каби ихчам тадқиқотлари чоп қилинди. “Ролан Барт Ролан Барт ҳақида” номли тадқиқоти орқали ўзининг илмий-ижодий тамойилларини шарҳлашга интилди. Париждаги биринчи даражали ўқув юртларидан бири Коллеж де Франс учун Семиология кафедрасини очиб берди, унинг маърузалари матни 1978 йилда тўла ҳолда нашр қилинди.
1980 йилнинг 25 февралида Ролан Барт йўл ҳалокати туфайли ҳалок бўлди. Бартнинг ўттиз йиллик илмий фаолияти (1951-1980) давомида 20 та монография ва мақолалар тўплами нашрдан чиқди.