Нажиб Фозил Қисакурак (Necip Fazıl Kısakürek) 1905 йил 26 майда Истанбулда туғилган. Отаси Абдулбоқи Фозилбей ҳуқуқшунос бўлган. Онасининг исми Мадиҳа хоним.
17 ёшида ўша даврдаги «Истанбул дорилфунуни Адабиёт мадрасаси, Фалсафа бўлими»га ўқишга кирган. Миллий Таълим Вазирлиги йўлланмаси билан бир йил Парижда ҳам ўқиган. Қайтгач, банкларда ходим, назоратчи, университет ва институтларда ўқитувчи бўлиб ишлаган. Тафаккур ва санъат йўналишидаги «Буюк Шарқ» (1943-1945) тўпламини нашр қилдира бошлагандан сўнг расмий доираларда ишламаган. 1934 йилнинг бир оқшоми унинг ҳаётида бурилиш ясаган: Шайх Абдулҳаким Арвосий билан қилган суҳбатидан кейин унинг этагини маҳкам тутган. Кейинги ҳаётининг кўп қисми сиёсий айбловлар билан ўтган. 1973 йил Ҳаж зиёратига борган.
Шеър китоблари: «Ўргимчак тўри» (1925), «Пиллапоялар» (1928), «Мен ва нариги томон» (1932), «Сўнгсизлик карвони» (1955), «Шеърларим» (1969), «Азоб» (1945). Шоир «Юнус Эмро», «Иброҳим Адҳам» каби драмалар муаллифи ҳамдир. «Сабртоши» драмаси 1947 йилги «Драмалар мусобақаси»да биринчи мукофотга лойиқ деб топилган. Шоир ижоди ўз даври ва кейинги насл шоирларига жиддий таъсир кўрсатди, дейиш мумкин.