Камол Тоҳир (Kemal Tahir; 1910 – 1973, Истанбул) — турк ёзувчиси. Сиёсий фаолияти учун узоқ муддат қамоқда ётган. Ижодини шеърлар ёзишдан бошлаган (1932—34). «Кўл инсонлари» (1955), «Қамалдаги шаҳар одамлари» (1956), «Еттичинор водийси» (1958), «Ҳорғин курашчи» (1965), «Давлат она» (1967), «Ҳур шаҳар инсонлари» (1977) каби романлари бор.
Камол Тоҳирнинг бу асарларида усмонлилар тарихига оид мавзулар, Анадўли қишлоқлари ҳаёти ҳамда миллий озодлик кураши акс эттирилган. «Курт (бўри) қонуни» (1969) романида Мустафо Камол Отатуркка 1926 йил июлида Измирда уюштирилмоқчи бўлган суиқасд ва халқ душманларининг жазоланиши воқеалари асос қилиб олинган.
Бугун сўнгги кун эди. Сўнгги кун. Ўттиз беш йилу икки ой кеча кундуз ишлаган бу кулбани ташлаб кетиши керак эди. Нафақага чиқаётганди. Расмийлаштириш ишлари ҳам якунига етган, ҳатто ўрнига янги ишчи тайинланган. Унинг ўрнига кўтаргич (шлагбаум)ни бошқарувчи навбатчи келаётганди. Нафақага давоми…