Женни Эрпенбек. Жосус хотиралар (ҳикоя)

Яна ўша аччиқ хотиралар кўз олдимда гавдаланди. Сўнгги видолашув онлари Р. тўзғиган сочлари остидан гўё ғам азоби емириб адо қилган, аммо қордек оппоқ бир жусса бўлиб кўринар, у бўлса менга тақдир ҳукми билан банди этилган болишидан бошини аста қимирлатиб қисқа давоми…

Женни Эрпенбек. Кексалик ўйи (ҳикоя)

“Эндиликда қўлларим менга бўйсунмай қўяди”,- дея сўз бошларкан, аёл гўё ўзга оламга тушиб қолгандек атрофга аланглай-ди. У аввалгидек жуда ҳам ёш, ҳали ўттиз баҳорини қаршиламаган, нав ниҳолдек сий-мода гавдалансада, аслида ундай эмас эди. “Келаси ҳафта етмиш ёшга тўламан”,-дея сўзида давом давоми…


Мақолалар мундарижаси