Bir pokdin odam dedi:
– Bir to‘da tabdirkor odamlar bir kishini naz’ jon taslim qilish paytida yuzini qiblaga burdilar. Biroqendi kech edi. Bu bexabar odamni oldinroq yuzini burish kerak edi. Quriyotgan shoxni olib ekishdan foyda yo‘q. O‘layotganda yuzni burishdan ham foyda yo‘q. Kimni-kim jon chiqar paytda yuzini bursalar, u nopok bo‘lsa, nopok ketadi, uni poklayman, deb ovora bo‘lma.

Fariduddin Attorning “Mantiqut-tayr”idan.