Абу Наср Марзубон

Абу Наср Саҳл ибн Марзубон – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. 1 «Абулайно хабарлари»н ёздим илм йўлига, Кўзига нур бўлар, дедим, кимдир олса қўлига. 2 У юклар менга мушкул иш, демам «уҳ», Ўтиб дамлар, танам бўлмоқда мажруҳ. Агар айтсам, туғилгай кўп давоми…

Абу Абдураҳмон Нилий

Абу Абдураҳмон Муҳаммад ибн Абдулазиз Нилий – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. 1 Ўқ бўлиб учгач нигоҳи, юз ўгирдим чет томон, Тандаги мажруҳ бу жоним зора қолгай, деб, омон. Ишқ дер: Ундан қутулмоқ мутлақо мушкул эрур, Қайтаролмас ўқни қалқон, бўлса гар давоми…

Абу Саъд Абдурраҳмон

Абу Саъд Абдурраҳмон ибн Муҳаммад ибн Дўст – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. 1 Хабар бер менга, оҳу, этма муштоқ, Тиш урди олмага ким ҳамда қандоқ? Ким у илк бора пок ҳуснингга теккан, Қасамки, ошкор айла тезроқ. Яноғингга қизил гул бирла давоми…

Абулфазл Меколий

Абулфазл Убайдуллоҳ ибн Аҳмад Меколий – Ўрта осиёлик арабнавис шоир 1 Пок муҳаббатга сахий оҳу бу он Менга этмиш дарди ҳижрон армуғон. У ҳижоб бирлан бўлур ғойиб, нетай, Бўлса ҳамхонам, этар бағримни қон. У менинг руҳим, бу хил ғойиб бўлиш давоми…

Абу Сулаймон Ҳаттобий

Абу Сулаймон Ҳаттобий – Ўрта осиёлик арабнавис шоир 1 Кўнгил дер: «Кошки саҳродан учиб келган шу бир хуррам Ва сайраб тўймаган оддий, қиёссиз қуш бўлиб қолсам…» Шамол қийнайди, таҳқирлайди боғнинг шохларин тинмай, У қуш чайқалган ул шох узра соз айтар давоми…

Абдулфатҳ Бустий

Абдулфатҳ Бустий – Ўрта осиёлик арабнавис шоир 1 Ўзгароқдир ўзга кунлардан бу кун, Бир-бирин қучмиш булутлар бирла шом. Урса чақмоқ худди ошиқ қалб бўлиб, Зил булут кўз ёши ҳеч бўлмас тамом. Ер юзи мажнун ёноғин эслатар Унда кўз ёш сели давоми…

Абу Абдуллоҳ Муҳаммад

Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибн Ҳомид – Ўрта осиёлик арабнавис шоир 1 Ҳавас қилган эсанг ҳар нени, бу асно муҳайёдир, Изоҳат айламак-чун зўр зафар ҳам бўлди тез зоҳир. Тополмай истаган нарсангни армон қилмагайсан ҳеч, Фалакнинг сенга қилмиш хизмати аълодан аълодир. Саодат давоми…

Абу Муҳаммад Раққоший

Абу Муҳаммад Абдуллоҳ ибн Иброҳим Раққоший – Ўрта осиёлик арабнавис шоир 1 Барча мард Абу Саидга жон фидо этгай аён, Чунки у отлиққа устод, посбонга посбон. Сен замона зулмига тўғон, Аҳмад ибн Шабиб, Сен кўмак берсанг, ҳужум этмас балолар ногиҳон. давоми…