Said Ahmad. Iqbol chiroqlari (hikoya)

Daryo shamolidan seskangan otning badani dirillab ketdi. Jilovni bo‘sh qo‘yib yubordim.Chakmonini yelkasiga tashlab, qumg‘on tagiga o‘t qalayotgan paromchi chol ot dukurini eshitib o‘rnidan turdi:— Keling, mehmon, yo‘l bo‘lsin?— GESga o‘tmoqchi edim.Chol soqolini tutamlab daryoga qaradi:— Suv qutirib kelyapti, paromni chirpirak davomi…

Said Ahmad. Turnalar (hikoya)

Tepalikdan oshib o‘tganimdan keyingina anhorning guvillashi eshitilmay qoldi. Dala jimjit. Shamol ananas hidini olib keladi. Qayerdandir, yaqinginadan turnaning qure-quresi eshitiladi. Bu ovoz negadir osmondan emas, pastdan kelardi. Atrofga alangladim. Sertuproq yo‘ldan ikki yuz metrcha naridagi chaylada bir chol bukchayib o‘tiribdi. davomi…

Said Ahmad. Bahor suvlari (hikoya)

Karavotga chalqancha yotib, Turgenevning «Bahor suvlari» kitobini varaqlay boshladim. Kitob orasidan to‘rt buklangan qog‘oz ko‘kragimga tushdi. Beparvolik bilan qog‘ozni olib, yotgan yerimda o‘qiy boshladim. Oddiy qora qalam bilak juda xunuk yozilgan, ba’zi joylari o‘qib bo‘lmaydigan qilib o‘chirib tashlangan bu xat davomi…

Said Ahmad. Xotin (hikoya)

Munisxon eridan ajralish haqidagi arizasini sud qabul qilgani to‘g‘risidagi xabar qog‘ozi pochtadan kelganda ham, sud zalida o‘tirib erining g‘amgin qiyofasini ko‘rganda ham bunchalik iztirobga tushmagan edi. U hozir ayvon labida g‘ijimlangan gazetaga behush qarab o‘tiribdi. Kampir hovlida ivirsib goh oshxonaga, davomi…

Said Ahmad. Suvlar oqib ketdi (hikoya)

Onasi Murodjonning tushiga kiribdi.Texnikum yotog‘ida bolasining karavotiga o‘tirib tugun yechayotganmish. Tog‘oradan qora chillaki olib, tumbochka ustiga qo‘yib dermish:— Ol, bolam, atayin senga ilinib olib keldim… Og‘zing tegib qolsin, dedim. Chumchuq o‘lgur qo‘ymayapti.Poshshaqiz yonboshiga ag‘darildi. Murodjon uyg‘onib ketdi.U shiftga boqqanicha o‘y davomi…

Said Ahmad. Laylak keldi (hikoya)

Kampir samovar qo‘yaman deb hovliga chiqsa, nog‘ora tovushi eshitilgandek bo‘ldi. Beixtiyor osmonga qaradi.Chorbog‘ etagidagi oq terak uchida hurpaygan savat uyada laylak turibdi, u oftob chiqayotgan tarafga qarab, tomog‘ini taqillatyapti.— Ha, jonivor, keldingmi? — dedi kampir. Kampir birdan bo‘shashib ketdi. Qanday davomi…

Said Ahmad. Mo‘tti (hikoya)

«Ohangaron hikoyalari»dan Inomjon avtobusdan tushishi bilanoq, shaharda majnun bo‘lib yurmay deb sartaroshxonaga kirdi. Usta yuziga sovun surayotganida oynadan qiziq bir narsani ko‘rib qoldi. Ikki qovog‘iga avtobus biletidek qog‘oz yopishtirib olgan qoshi ipdek bir qiz qo‘llarini stolga qo‘yib qimirlamay o‘tiribdi. Oq davomi…

Said Ahmad. Zumrad (hikoya)

Azizaning bu yerga kelganiga endi bir hafta bo‘ldi. U yo‘lga chiqayotganida, o‘zim ham bir dam olib kelarman, deb o‘ylagan edi. Dam olish qayoqda, vaqtida ovqat yeyishga ham qo‘l tegmaydi.Bunda ikki yuzdan ortiq bola dam oladi. Biri cho‘milib shamollasa, boshqasi parmanchak davomi…

Said Ahmad. Yalpiz hidi (hikoya)

Kupe eshigini ochishim bilan og‘ziga so‘rg‘ich kiygizilgan sut to‘la shishani kaftlari orasiga olib isitib o‘tirgan xotinni ko‘rdimu nima qilishimni bilmay, turib qoldim.Xotin ham avval esankirab, keyin mayingina kulib qo‘ydi. Uning bu xil, har qanday erkak qonini ko‘pirtiradigan shayton kulgichini ilgari davomi…

Said Ahmad. To‘lqinlar (hikoya)

Qishloq yo‘liga burilganimda adir orqasidan qovun tilimidek oppoq oy ko‘tarildi. Gullab yotgan o‘riklar xira pardaga burkandi. Yo‘l chetidan yangi nish urgan sarimsoq hidi keldi. Kovakni tark etgan ko‘klam elchisi qurilladi. To‘nkarilib qolgan tilla qo‘ng‘iz juda yaqinda dizillab-dizillab jim bo‘ldi.Ko‘klam nafasi davomi…