(Ўрта асрлар, таржимаи ҳоли номаълум) Ўз ўрнидан сира қўзғолмайди тоғ, Дарё ўзгаради ҳамиша, ҳар кун; Тинимсиз оқади, билмайди чарчоқ, Бироқ орқасига қайтолмас беун. Худди шу дарёга ўхшайди инсон – Кетади, қайтмайди бошқа ҳеч қачон… * * * Қачон хафа қилдим давоми…