Tomas yozishga mukkasidan ketayotir edi… Uning juda olis zamonlarda qolib ketgan, ammo xazin bitiklari ichida tomchi tug‘ayotgan faromush xayollari shakl-shamoyil topayotgandi, vujud bo‘layotgandi. Tomas kayfiyat bandasi, ko‘ngil fuqarosi edi. So‘z naqqoshining quvvai hofizasi fig‘onli mung taratdi, bamisli aftondil ko‘ngilning hasratli davomi…

Quyosh ko‘kda jilva qiladi. Bahor chindan borliqni yashnatib yuborgan edi. Muambar shamol chunon diltortar, ham nilufar samo huzurbaxsh, ham borliq cheksiz va shaksiz go‘zal edi. Kun peshindan o‘tib, asrga qarab og‘di. Akam ikkimiz shahardan qishloqqa qarab yo‘l soldik. Yukim yo‘q davomi…