Норбой Худойберганов. Тафтишсиз ўсиш бўлмайди (1990)

Эътибор беринг-а, инсон қишда иссиқни, ёзда эса соя-салқинни қўмсайди. Ваҳоланки, одамзотнинг яхши яшаб, соғлом турмуш кечириши учун ўз пайтида ёз ҳам, қиш қам жуда-жуда керакдир. Керакли нарсалар эса, бамисоли қаҳратон қишдай ёки жазирама иссиқдай ёқимсиз бўлишини негадир «ҳазм» қилолмаймиз. Жумладан, давоми…

Норбой Худойберганов. Дарднинг давосини излайлик (1989)

Яқинда Тошкент давлат университетининг рус тили ва адабиёти факультети битирувчиларига ҳозирги ўзбек адабиёти ҳақида маъруза қилишга тўғри келди. Гапнинг очиғи, маъруза олдидан бир оз ҳаяжонландим. Ўзингиз ўйланг: рус тили ва адабиётидан бўлғуси мутахассислар ўзлари ўқиб, яшаб турган жойга мансуб ёзувчиларнинг давоми…

Норбой Худойберганов. Сўз қадри — инсон қадри (1989)

Амакимни бува дердим. Балки асл бувам бевақт даво топиб, унинг ўрнини амаким босгани учун шундай бўлгандир. Мен учун мана шундай қадрли, ардоқли инсон қарийб етмиш йиллик умри мобайнида ўз қишлоғидан лоақал бир марта ташқарига чиқиб, бирор санаторийда даволанганини, дам олиш давоми…