Bu yerga ko‘chib kelganimizga ham bir yildan oshdi. Yangi qo‘ni-qo‘shnilar bilan munosabatimiz anchagina qalinlashib qolgan. Bayramlarda va turli boshqa tadbirlarda bir-birimiznikiga chiqamiz, turli narsalarni oldi-berdi qilamiz. Ba’zida ishim bilan, yoz-chizlarim bilan andarmon bo‘lib, aytilgan joyga bora olmasam, ular bir dunyo davomi…
Keyingi paytlari Abdulla kunlarining bir alfozda zerikarli o‘tayotganidan tez-tez noliydigan bo‘lib qoldi. Har kuni ertalabdan ishga boradi, kech tushgach qaytadi. Shu bilan yana bir kuni o‘tadi-ketadi. Har kuni bir xil odamlar, bir xil ish, bir xil tanishlarni ko‘raverib zada bo‘lgan davomi…
O‘sha izg‘irin, sovuq qish kechasi hali-hamon esimda. Tashqaridagi shamolning g‘uvillashi quloqni qomatga keltirgudek edi go‘yo. Yo‘q, men o‘sha kuni tizza bo‘yi qor yoqqanini aytmayapman. Yaxshisi, hammasini boshidan boshlay qolay… Onamlarning oilasi serfarzand bo‘lgan. O‘n bitta bola: yetti qizu to‘rt o‘g‘il. davomi…
Men sizga ishondim… Shunday ishondimki, qalbim bu tuyg‘uga limmo-lim to‘lganidan o‘zimni qo‘yarga joy topolmayapman. Dunyo bir zumgina gullarga burkandi. Nurli, farahbaxsh tuyg‘ular butun olamni qamrab oldi. Butun dunyonimi?! Yoki faqat mening qalbim shunday hisga to‘lganmi? Bilmadim… Bilganim esa baxt meni davomi…