Akbar Mirzo. Urushning eng so‘nggi qurboni (hikoya)
Safarga chiqsam, ertasi kuni onam hol-ahvol so‘rab, albatta, telefon qiladi. Bu gal ham shunday bo‘ldi. Biroq nima deyishni bilmay qoldim. Bo‘g‘zimga nimadir tiqildi. Go‘shakdan esa, “Voy, nima bo‘ldi senga, gapirsang-chi, bolam!” degan ovoz eshitilardi. “Zoya opa vafot etdi!” dedim ichimda. davomi…