Икки тулки бир-бири билан яқинлашиб, қўшиддилар, бас, жуфтлашиб ишрат қилдилар. Бир подшо овга чиқиб чўлда итларини югуртирди. Бул икки тулкини бир-биридан жудо қилди. Модаси наридан сўрарди: – Эй тешик изловчи, айт, биз яна қаерда бир-биримизга етишамиз? Нар деди: – Агар давоми…
Бир жанда кийган одам йўлда кетаётган эди. Тўсатдан уни подшоҳ кўриб қолди. Шоҳ деди:– Эй жандапўш, ким яхши – менми, ё сен?Жанда кийган пир деди: – Эй бехабар, жим бўлгин. Агарчи биз дарвешлар учун ўзини мақгаш раю эмасдир. Чунки ўзини давоми…
Бир кеча Аббоса суҳбатдошларига мурожаат қилиб деди: -Эй ҳозир бўлганлар, агар бу жаҳон кофирлар билан тўлса ва ўшанда кофирлар сидқу сафо юзидан имонни қабул қилсалар ишонмоқ мумкин. Дарҳақиқат, бунинг тасдиғи шуки, минглаб пайғамбарлар одамларни имонга даъват этдилар, одамлар уларга эргашдилар. давоми…
Бир гўрков узоқ умр кўрди. Бир киши ундан сўради: – Менга айт-чи, сен умр бўйи гўрковлик қилдинг. Тупроқ остида нима ажойиботлар кўрдинг? Деди: – Шуни кўрдимки, нафсимнинг ити етмиш йил гўр қазиди, аммо ўлмади, бир нафас фармонимга бўйин эгмади, тоатда давоми…
Мисрда номи шуҳратга бурканган подшо бор эди. Бир камбағал дарвеш шу подшога ошиқ бўлди. Дарвешнинг ошиқлиги хабари шоҳга келиб етгач, уни ўз ҳузурига чақир-тирди. Шоҳ дарвешга деди: «Нега подшоҳга ошиқ бўлдинг, энди икки йўлдан бирини танла: ё бу диёру шаҳрни давоми…
Хирқа кийган иккита сўфий ўзаро жанжал қилиб, қозихонада ҳозир бўлдилар. Қози уларни бир бурчакка олиб бориб, дедики: – Жангу хусумат сўфийликка ярашмайди. Эгнингизга Аллоҳга таслимлик тўнини кийиб олгансиз, нима учун бу хусуматни бошладингиз? Агар сизлар жангу жадал, қасду кина одами давоми…
Шайх Абубакр Шиблий Бағдодда неча марта йўқолди. Ҳеч ким уни тополмасди. Унинг суҳбатини соғиниб, кўп изладилар, охири биров уни муханнасхона (хунасалар йиғиладиган жой) да кўрди. Шайх ана шу беадаблар гуруҳи орасида кўзида ёш ўтирарди. Сўфийлардан бири деди: – Эй сирларни давоми…
Гуноҳлар ичида ўлган муфсид – бадкирдор одам тобутини кўтариб борардилар, буни кўрган бир зоҳид бадкирдорга жаноза ўқиш нораво деб ўзини четга олди. Кечаси зоҳид уни тушида кўрди: у жаннатда шоду хуррам офтобдай порларди. Зоҳид деди: – Эй қул, бу олий давоми…
Бир сўфий Бағдод қўчаларидан ўтарди, шунда бир одамнинг:– Асалим бор, арзонга сотаман, – деган овозини эшитди. Сўфий унинг олдига бориб деди: – Эй фалон, ҳеч нарсани ҳеч нарсага берасанми? Асалчи деди: – Нари тур, сен девонамисан, ҳеч жаҳонда ҳеч нарсага давоми…
Бу одам кўп гуноҳ қилган эди, гуноҳларидан уялиб, тавба қилди ва тўғри йўлга кирди. Аммо нафси ғалаба қилиб, тавбани унутиб, яна шаҳватга берилди. Яна бир муддат йўлдан адашиб, ҳар хил гуноҳ ишларни қиларди. Шундан кейин дилида шундай бир дард пайдо давоми…