Бир ошиқжон бераётган пайтда йиғларди. Ундан бунинг сабабини сўрадилар. Деди: – Шунинг учун йиғлаётирманки, дилим У билан бирга бўлгач, қандай қилиб ўларман? Йўлдоши дедики: – Дилинг у билан бирга экан, агар ўлсанг, бу ажойиб ўлим бўлади. Ошиқ деди: – Кимниким давоми…
Мусо замонида бир обид бўлиб, кеча-кундуз ибодат қилар экан. Аммо кўнглида бир илоҳий завқу шавқ қўзғолмас, қалбида заррача нур йўқ эди. Унинг чиройли соқоли бўлиб, ҳар замон соқолини тараб турар, шундан роҳатланарди. Бир кун у Мусони узоқдан кўриб қолди ва давоми…
Бир дарвеш бор эди. Ишқ зўридан зорланиб, ўтга тушган парвонадай беқарор эди. Ишқи тафтидан жон қийналса жонининг ўртанишидан тили сўзга келмасди. Ишқ олови жонидан ўтиб дилини ёндирар, мушкул устига мушкул бошига ёғилар эди. Йўл ўртасида беқарор бўлиб, ҳўнграб йиғларди ва давоми…
Бир юрак-бағри эзилган девона бор эди. Чунки кўчада юрса, ёш болалар орқасидан тош отиб урардилар. Охир бир ҳаммомнинг гулханхонасига бориб, бир бурчакда дарича остида ўтирди. Бирдан ҳавони булут қоплаб, дўл ёғди ва дўл дарчадан кириб девона бошига урилди. Хона қоронғи давоми…
Коризда ишловчи бир камбағал одам бор эди. У буғдойини тегирмонга олиб бориб, ун қилиб келиш учун қўшнисининг эшагини сўраб олди. Тегирмонга боргандан кейин юкни тушириб, эшакни ташқарида қолдирди, ўзи эса кеч бўлгач ухлаб қолди.Шу пайт бўри келиб эшакни еб кетди. давоми…
Ҳиндларнинг қари бир подшолари бор эди. Султон Маҳмуд билан жангда асир тушди. Уни банди қилиб Маҳмуд олдига келтирдилар. Султон уни афв этди ва ҳиндлар шоҳи мусулмон динини қабул қилди. Мусулмончиликда Аллоҳни яқиндан таний бошлади, икки оламдан кечиб, Аллоҳ ёдида ибодатлар давоми…
Ажойиб гапни эшитинг-а! Бойўғли дермишки: – Эй бехабар, мен бу қуёш билан ойни на қилай? Тутилганда қораядиган, ботганида қоронғи бўладиган, юзи сарғайган, мотам кийимини кийган, доимо порлаб турмайдйган, дарбадар кезадиган офтобнинг кераги йўқ. Унинг ўзи бошқалардан кўра ҳаққа ташнароқ, шафақпайтида давоми…
Бир дарвеш ўзининг камбағал, бенаволигидан шикоят қилиб юрарди. Иброҳим Адҳам унга қараб деди: – Эй ўғил, фақрни жуда арзон қўлга киритгансан, шекилли? Дарвеш деди: – Бу сўзни беҳуда айтаяпсан. Киши дарвешлик (камбағаллик)ни ҳам сотиб оладими, уялмайсанми шундай дейишга? Иброҳим Адҳам давоми…
Шайх Зуннун деди: – Биёбонда ёлғиз Аллоҳга таваккул қилиб кетаётгандим, йўлда бир жойда жон берган қирқта мураққаъ кийган эрларни кўриб қолдим. Бу ҳолни кўриб ҳаяжондан эс-ҳушимни йўқотдим, бутун вужудим оловда ёнаётгандай ўртанардим. Охир дедим: «Эй Аллоҳ, бу қандай иш, ишқ давоми…
Туркистон пири гап-сўз олиб деди: – Мен икки нарсани ҳаммадан яхши кўраман: бири чопқир отим бўлса, иккинчиси азиз фарзандимдир. Ўғлим лашкар сафида душманга қарши жанг қилмоқда. Агар шу азиз фарзандим ўлимини эшитсам, отимни ҳамма лашкарчиларга бағишлайман, токи ўғлим ўрнида жанг давоми…