Ёқутхон Акрамова. Нурли кунлар сояси (ҳикоя)

Фақат ёруғдагина соя кўринади… Нурли кунлар эди унда. Иккови бир-бирини еру кўкка ишонишмасди. Ажиб оҳанглар сарчашмаси бўлмиш болалиги ўз ўрнини ўсмирликка бўшатиш арафасида эди. Билмайди, не сабаб фақат уни кўргиси, фақат уни дегиси келади. Кеча-кундуз уни ўйлайди. Шу ажиб тароватли, давоми…

Тупроқ худо бўла оладими?

“Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Аввалдан айтиб қўйиш лозим — бунда ўзимни заррача мақташ ниятим йўқ. Ўшанда нимаики бўлган бўлса, Аллоҳнинг изни биландир. Бу ҳикоя бундан 11 йил муқаддам, хорижий давлатлардан бирига қилинган сафар чоғида бўлган эди. Дунёнинг 18 та давоми…

Ёлғоннинг туғилиши

    “Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Саккизинчи синф эдим. Ўша йиллар мактабимиз тўлиқ таъмирдан чиқиб, замонавий кўринишга келди. Биз уч ой давомида кўча чангитиб юрганимизда мактабда усталар меҳнат қилишди. Ёзнинг сўнгги ойи маҳаллада ёмон хабар тарқалди: “мактаб қурилишида ишлаётган давоми…

Онамнинг урчуғи

“Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Камина ёзғувчингиз ўзимни бугунги ўзбекларнинг бир зиёлиси, ёшлигидан ҳарф таниб, оқ-қорани ажратишга ўрганган одам, деб ўйлаб юрар эдим. Лекин бугун англаб етишимча, мен билган қораларнинг ҳаммаси ҳам қора эмас экан. Оқ деб таниганларимнинг барисини ҳам давоми…

“Тобут кўтариш насиб этсин-да…”

  “Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Қиш кунларида бойчечак қулоқ ёйганини кўрган инсон бирдан қалин қор ёғиши-ю, вужудини аёз чақишидан довдираб қолиши аниқ. Шундай кунларнинг бирида дўстим Мақсуднинг шошганча бошлиғи хонасидан чиқиб келиши диққатимни тортди. Қўл телефонида алланималарни ҳовлиқиб гапириши, давоми…

Икки жуфт қўлқоп

“Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Бу воқеа Қуръони каримнинг ўзбекча маънолари “Шарқ юлдузи” журналида босилиши тугаган, 1992 йилда содир бўлган эди. Маъноларни ўқисам ҳам ичига киришга кучсизлик қиладиган,  бўйинбоғ тақиб, попка кўтариб юрадиган пайтларим. Қиш қаттиқ келди. Попкани қўлқопсиз кўтариб давоми…

Муҳаммад Исмоил. Янги ой чиққан кеча (киноқисса)

Малика эшик тақиллашидан чўчиб уйғонди. Соат тунги иккилар бўлганди. Рўмолини бошига илишга улгурмай қўнғироқ жиринглади. -Ҳозир! Одатда эри Санжарни аяб, қўнғироқни босмасди. Ҳозир иши шошилинч, шекилли. -Келинг! -Келдим, ҳозир кетаман. Бухоро амирининг қиличи қани? -Жойида тургандир. -Тез топ! Малика кўрпаларни давоми…

Муҳаммад Исмоил. Оппоқ гулдай ойдин хотира (ҳикоя)

Ёшинг ўтгач, шахсий муносабатларда шу қадар инжиқлашиб қоларкансан-ки, эҳтимол-у-шубҳаларни бирма-бир тусмоллаб чиқиб, ҳадиксирашга хожат йўқлилигига ишонч ҳосил қилмагунингча, бир ишни бошлашдан хайиқиб туравераркансан киши. Худди, ҳужжатли фильмларда қариган шер кўзини лоқайд юмгани каби, сен ҳам қаршингда турган киши ҳали оғиз давоми…

Муҳаммад Исмоил. Ой чиқмаган оқшом (киноқисса)

Университет ётоқхонаси. Кўзлари йиғидан қизарган Насиба кийим-кечаклари-ю китоб-дафтарларини ҳафсаласизлик билан жомадонга жойлаяпти. Дугонаси Зуҳра эса унга ачинган кўйи ҳаёлчан тикилиб каравотда ўтирибди. Эшик тақиллаб, Фурқат мўралайди. ФУРҚАТ – Насиба, Насибахон! (эшикдан киради) – Э, яхшимисиз, Зуҳрахон? Кечирасизлар! ЗУҲРА: – Келинг, давоми…

Муҳаммад Исмоил. Сиз ҳамон ўшасиз… (ҳикоя)

– Аҳмад ака, Сизни ташқарида бир аёл кутиб турибди. Бирга ўқиганмиз, деяпти. Киринг десам кирмади. -Ким экан? -Отини айтмади. Шошилиб турибман, деди. Эринибгина ташқарига чиқдим. Менинг хонамдан кириш-чиқиш эшиги анча олис, шунинг ўзига иш вақтимнинг қанчаси кетиб қолишини қизғаниб истамайгина давоми…