Muhammadjon Xoliqiy (1890, Qo‘qon — 1938.18.11, Buxoro viloyati) — ma’rifatparvar pedagog. Qo‘qon va Buxoro madrasalarvda o‘qigan. 1910 yili o‘z uyida yangi usul maktabini ochgan va bolalarni o‘qitgan; shoir Charxiy shu maktabda o‘qigan. 1917 yili Qo‘qondagi «Ta’limi maorif» («Maorif tarqatish») jadidlar davomi…
Bugun o‘qib, o‘rganib hayotning oq-qorasini birmuncha taniganimda uyat tushunchasining qadr-qimmati nechog‘lik baland ekanligini, aynan mana shu xislatni unutib qo‘yayotganimiz tengdoshlarimning (ayrim kattalarning ham) xatti-harakatlariga qarab teranroq anglagandekman go‘yo. Magistrlik ilmiy ishim yozuvchilar ijodidagi fiqra janriga oid asarlarni tahlil qilish bo‘lgani davomi…
Har bir o‘lchov birligi o‘zining uzoq tarixiga ega. O‘lchov birliklari mavjud bo‘lmagan davrlarda odamlar o‘z ehtiyojlaridan kelib chiqib, biror narsaning miqdorini o‘lchashda ulardan foydalanganlar. Ilgari inson tana a’zolari ham o‘lchov vositasi sifatida qo‘llanilgan. Bizga yetib kelgan yozma yodgorliklarda ular o‘z davomi…
Buxoroning so‘nggi amiri yiqqan shuncha xazina, boyliklar uning farzandlariga nasib etganmi yoki yo‘qmi degan savol tug‘iladi. Haydarali Uzoqov va Sotimxon Xolboyev «Buxoro amirligining oltinlari» nomli nufuzli maqolasida Buxoro amirligi xazinasida to‘plangan behisob oltin, kumush va boshqa qimmatbaho boyliklar to‘g‘risida ishonchli davomi…
So‘zning qudratidan to‘g‘ri foydalanish, uni behudaga isrof qilmaslik yaxshi asar yaratish omillaridan biridir. Umuman, har doim So‘zga ehtiyojimiz borligini, So‘z kuchiga tayanib ish yuritishimizni unutib qo‘ymayapmizmi? Hozir So‘zga, badiiy adabiyotga bo‘lgan hurmatsizlik, istagan kishining kitob chiqaraverishini ko‘rib, hayron qolasiz. Ko‘pgina davomi…
2010 yil sentyabr oyida poytaxt markazidagi Milliy bog‘ hududida adabiyotimizning ulug‘ siymosi Oybek domlaga haykal o‘rnatildi. Bu tadbir oynai jahon va matbuotda yoritildi. Bunday marosimlarda nutq so‘zlab, xalqqa ko‘rinish berishni o‘ziga ham farz, ham qarz deb biluvchi obro‘li adiblar mazmundor davomi…
“Yozuvchi nafaqaga chiqmaydi”. Tog‘ay Murod aytgan. “Yozuvchi dam olayotganda ham ishlaydi”. Abdulla Qahhor aytgan. Masalan, birovning oyog‘ini tramvay bosib ketsa, yozuvchi vaziyatni, odamlarning o‘zini tutishini tasvirlab qog‘ozga tushirib qo‘yishi kerak. Mabodo qachonlardir asar yozishda shu epizodga zaruriyat tug‘ilsa, hech kim davomi…
Doimo kayf bilan yuradigan odam bir kuni o‘ziga kelsa, huvillagan qabristonda yotgan emish. “Ko‘p ichib qo‘yibman-da”, -degan xayol bilan o‘rnidan turibdi. Qarasa, sal nariroqda go‘rkov go‘r kavlayotgan ekan. “Kel , shuni bir qo‘rqitay”, -deb o‘ylapti. Boshiga kiyimini niqob qilib, go‘rkovning davomi…
Biz Hisorakda yashaymiz.Mening taxallusim — Baqqi Chol. Bilaman, orqavarotdan odamlar «Laqqi Chol» deydi. X. s. Indamayman, o‘zimni bilmaslikka solib yuraman. Arqonni uzun tashlab qo‘yganman, vaqti-soati yetganda tanobini tortaman. Mayli, g‘animlarim chuchvarani xom sanab yuraversin. Menga ham marhum ustoz Tog‘ay Murod davomi…
Men burchakda, karavotimda chalqancha yotardim, behol. Ko‘kragimda Stendalning «Qizil va qora» romani. Eshikdan oq xalatli, semiz Polina, uning ketidan pakana, qora patli xalatining etagi yerga tegib turgan bir yigitcha kirdi. Uning iyagi oldinga turtib chiqqan, ko‘zi chuqur, peshanasi botiq edi.— davomi…