Ziyorat bilan Tesha ovga chiqqanlarida saflariga yana bir hamroh qo‘shilardi. Bu — Olapar degan it edi. Ziyoratlarning iti. Ko‘p yuvosh, odamga tez elikuvchi, kelgan mehmonga bir irillab, keyin uni ko‘chagacha kuzatib qo‘yguvchi edi. Uni hamma tanish-bilishlar maqtar, o‘zlarining ham shunday davomi…
Ukam Xayrullaga— Habilla aka, armiyaga ketasizmi? — deb so‘radi kir-chir panjalarini tuproqqa tirab o‘tirgan kichkina In’om.Soyaboni uzun shapkasini orqaga surib, ustarada qirilgan boshini kafti bilan silab o‘tirgan Habibulla yer ostidan unga qarab:— Burningni art, loy bo‘lib ketibdi, — dedi.Habibulla jilmaydi. davomi…
Islom tug‘ilgan uy eski, vassalari qorayib ketgan, bitta keng derazasi ellik qadam naridagi qishloqning daraxtlarga burkangan tomoniga ochilar edi. Uyning ustida Boysuntog‘ning musaffo osmoni osilib turar, uning orqa tomonida to‘lqinsimon sarg‘ish adirlar tog‘ tarafga emgaklab ketgan, adirlar ortida esa chag‘ir davomi…
Domla Qo‘ng‘irot anchadan beri ilmiy ishlar yozmas edi, yozishga o‘tirishi hamono yuragi siqilar, keyin, bu kimga kerak o‘zi, degan xayolga borib qolardi. Bu orada esa aziz umrining oylari, yillari o‘tib borar, sochidagi bitta-yarimta qora ham oqarib, bir zamonlar kitob ustida davomi…
Inodning uchta boyligi bor edi. Biri — soy bo‘yidagi serdaraxt qishlog‘i; qishloq chetida bosmachilar bilan urushda halok bo‘lgan otasining qabri do‘ppayib turar, Inod goho uni ziyorat qilgani borardi. Ikkinchi boyligi — qishloq o‘rtasidagi tepada o‘rnashgan ikki xonali maktabi edi; bu davomi…
Samar qoya oralig‘idan o‘tgan so‘qmoqdan yurib yalanglikka chikdi. Oy uning qoq manglayida, soyasi tomon cho‘zilgan edi. So‘qmoq oqarib ko‘rinadi. yo‘ldan chiqmasa, u tonggacha qishloqqa tushib boradi.Samar yaqinda xotinidan ajralib, bu yoqqa kelga uni shahar ham o‘zidan bezdirgan, bu yovvoyi tog‘ davomi…
Qor tushishi bilan bizga jon kirardi. Tong bo‘zarganda qarabsizki, miltiq yelkada, hali iz tushmagan bog‘ ko‘chadan g‘izillab ketib boryapmiz toqqa qarab.Goh o‘rtoqlar bilan chiqsak, goho… yakka o‘zim chiqardim. U yerda Nazrulla degan o‘rtog‘imning tomi — keksa tollarga ko‘milgan uylari bor. davomi…
Men bir voqeani aytib beray. Ikkinchi kursda paxtaga bordik. O‘sha Bo‘ka rayoniga. Chetdagi bir kolxoziga. Mana shu o‘zimizning Surxon vohasiga o‘xshab ketadigan joylar ekan: har qadamda qiyoqlar o‘sgan. Bog‘-bog‘ yosh qamishning tagi bilan o‘tqazib qo‘yganday. Yeri jiqqa ajriqzor. Mol o‘tlaydigan, davomi…
O‘sar ko‘prikchadan shipillab o‘tib ayvon chetidan choydishni oldi, ariq labiga cho‘nqayib, qop-qora charmdek bo‘lib ketgan kaftiga — hovuchiga suv quyayotgandi, ariqning u tomonida — supada urchuq yigirib o‘tirgan rangpar xotini:— Momongizga salom bermadingiz-a? — dedi.O‘sar yalt etib unga qaradi.— Momom davomi…
Urush yillari Kengdalada raislik qilganimda bir qozoq kampir bo‘lardi. Bechora yolg‘iz edi, bizning uy ishlarini qilardi. O‘shanda o‘tovda turardik. Sigir bor, ikkita-uchta sovluq bor, shularni sog‘ardi. Kir-chirni yuvardi. Ana shu boyoqish «rais» degan so‘zni bilmasdi-da, nuqul: «Hukumat opoy…» yo‘q, «O‘qumat davomi…