Зиёрат билан Теша овга чиққанларида сафларига яна бир ҳамроҳ қўшиларди. Бу — Олапар деган ит эди. Зиёратларнинг ити. Кўп ювош, одамга тез эликувчи, келган меҳмонга бир ириллаб, кейин уни кўчагача кузатиб қўйгувчи эди. Уни ҳамма таниш-билишлар мақтар, ўзларининг ҳам шундай давоми…
Укам Хайруллага— Ҳабилла ака, армияга кетасизми? — деб сўради кир-чир панжаларини тупроққа тираб ўтирган кичкина Инъом.Соябони узун шапкасини орқага суриб, устарада қирилган бошини кафти билан силаб ўтирган Ҳабибулла ер остидан унга қараб:— Бурнингни арт, лой бўлиб кетибди, — деди.Ҳабибулла жилмайди. давоми…
Ислом туғилган уй эски, вассалари қорайиб кетган, битта кенг деразаси эллик қадам наридаги қишлоқнинг дарахтларга бурканган томонига очилар эди. Уйнинг устида Бойсунтоғнинг мусаффо осмони осилиб турар, унинг орқа томонида тўлқинсимон сарғиш адирлар тоғ тарафга эмгаклаб кетган, адирлар ортида эса чағир давоми…
Домла Қўнғирот анчадан бери илмий ишлар ёзмас эди, ёзишга ўтириши ҳамоно юраги сиқилар, кейин, бу кимга керак ўзи, деган хаёлга бориб қоларди. Бу орада эса азиз умрининг ойлари, йиллари ўтиб борар, сочидаги битта-яримта қора ҳам оқариб, бир замонлар китоб устида давоми…
Иноднинг учта бойлиги бор эди. Бири — сой бўйидаги сердарахт қишлоғи; қишлоқ четида босмачилар билан урушда ҳалок бўлган отасининг қабри дўппайиб турар, Инод гоҳо уни зиёрат қилгани борарди. Иккинчи бойлиги — қишлоқ ўртасидаги тепада ўрнашган икки хонали мактаби эди; бу давоми…
Самар қоя оралиғидан ўтган сўқмоқдан юриб ялангликка чикди. Ой унинг қоқ манглайида, сояси томон чўзилган эди. Сўқмоқ оқариб кўринади. йўлдан чиқмаса, у тонггача қишлоққа тушиб боради.Самар яқинда хотинидан ажралиб, бу ёққа келга уни шаҳар ҳам ўзидан бездирган, бу ёввойи тоғ давоми…
Қор тушиши билан бизга жон кирарди. Тонг бўзарганда қарабсизки, милтиқ елкада, ҳали из тушмаган боғ кўчадан ғизиллаб кетиб боряпмиз тоққа қараб.Гоҳ ўртоқлар билан чиқсак, гоҳо… якка ўзим чиқардим. У ерда Назрулла деган ўртоғимнинг томи — кекса толларга кўмилган уйлари бор. давоми…
Мен бир воқеани айтиб берай. Иккинчи курсда пахтага бордик. Ўша Бўка районига. Четдаги бир колхозига. Мана шу ўзимизнинг Сурхон воҳасига ўхшаб кетадиган жойлар экан: ҳар қадамда қиёқлар ўсган. Боғ-боғ ёш қамишнинг таги билан ўтқазиб қўйгандай. Ери жиққа ажриқзор. Мол ўтлайдиган, давоми…
Ўсар кўприкчадан шипиллаб ўтиб айвон четидан чойдишни олди, ариқ лабига чўнқайиб, қоп-қора чармдек бўлиб кетган кафтига — ҳовучига сув қуяётганди, ариқнинг у томонида — супада урчуқ йигириб ўтирган рангпар хотини:— Момонгизга салом бермадингиз-а? — деди.Ўсар ялт этиб унга қаради.— Момом давоми…
Уруш йиллари Кенгдалада раислик қилганимда бир қозоқ кампир бўларди. Бечора ёлғиз эди, бизнинг уй ишларини қиларди. Ўшанда ўтовда турардик. Сигир бор, иккита-учта совлуқ бор, шуларни соғарди. Кир-чирни юварди. Ана шу боёқиш «раис» деган сўзни билмасди-да, нуқул: «Ҳукумат опой…» йўқ, «Ўқумат давоми…