Xotira hikoya 1 Ketyapmiz. Yo‘l uzun, o‘ng yonda — Jiportepa qolib ketdi. Chap qo‘lda — sayoz Izmasoy. Yo‘l adog‘ida Qo‘shtut ko‘rinadi. Qorayib, bitta bo‘lib.Odil aka oldinda, shofyorning yonida o‘tiripti. Oqi ko‘paygan siyrak sochi boshiga yopishib qolganday, tolasi qimir etmaydi. Men davomi…

Hikoyalar to‘plamining ikkinchi jildi nashrga tayyorlanayotgan chog‘larda Shukur aka: «Ozodlik»ning ostiga «Nabijon Boqiyga bag‘ishlayman. Muallif» deb yozib ko‘ying, iltimos», dedi. Bu hikoya, chamasi, o‘n yil burun «Vatan» gazetasida sonma-son e’lon qilingan, lekin o‘shanda bag‘ishlov yo‘q edi. Chunki o‘zim o‘sha gazetada davomi…

— Sizni qattiqqo‘l, irodali yozuvchi deyishadi… shu to‘g‘rimi?— To‘g‘rirog‘i, shunday bo‘lgim keladi.— Kimnidir sevganmisiz, undan ayrilganmisiz… Kuyganmisiz?— Ha..— O‘n sakkizga kirganlarga bir gap ayting…«Saodat» redaktsiyasida bo‘lgan gap. * * * Eshik ochilib, rangpar juvon bosh sukdi.— Mumkinmi?— Marhamat, — dedim.U davomi…

Ustoz Abdulla Qodiriy o‘zining to‘ng‘ich romoni bo‘lmish «O‘tkan kunlar»ni «Modomiki, biz yangi davrga qadam ko‘ygan ekanmiz…» degan serandisha so‘zlar bilan boshlagan edilar. Aslida, ulug‘ bobomiz o‘shanda faqat bitta o‘zining ko‘lidan keladigan buyuk ishga qo‘l urgan edilar va zimmasidagi tarixiy vazifani davomi…

1 … O‘sha pastlikka egilib o‘sgan gujumcha ostida o‘tirgandim. Kursida. Kursining oyoqlari yerga botib ketgan. Namgarchilik-da. Aytdim-ku, yo sakkizinchi, yo to‘qqizinchi may edi… Jiydalar gullagan. Unisining shoxida bir bulbul sayrasa, bunisining shoxida bir bulbul sayraydi. Xo‘roz-makiyon. U yerda o‘troq qarg‘alar davomi…

Biz Ulkan qishlog‘iga ko‘chib bordik. Onam — Sho‘ro raisi, men — endi uchinchi sinfni bitirib ta’tilga chiqqan paytlarim edi.Bizga atab katta bir o‘rikzorning adog‘ida o‘tov tikib qo‘yishgan ekan. Jihozlari ham bor: sholcha, bir taxmon ko‘rpa-to‘shak. Xo‘sh, o‘tov biqinida yer tandir, davomi…

Bolalar haqida… Nafaqat bolalarga.Muallif I z o h. O‘ylab qarasam, bolalar o‘yinlarida gap ko‘p ekan. Biz o‘sha o‘yinlarda faqat jismonan emas, balki ma’naviy jihatdan ham chiniqar ekanmiz. Qanday odam bo‘ldik? Bu — chetdan qaraganda ma’lum. Biroq bizdagi, shaxsan o‘zimdagi airim davomi…

— Nedin ne tatu?— Suu tatu.( – Olamda eng totli narsa nima? – Suv.)Oltoy topishmog‘i N. viloyatidagi «Drujba» degan sovxozda rasm chizib, bo‘yoqchilik ham qilardim. Tirikchilik-da, aka. Qishloqning bir chetida muzey bor edi: xo‘jalikning tarixi, ya’ni yutuqlari aks ettirilgan. O‘shaning davomi…

G‘o‘labir-miqti Meliboy Bo‘riyev — viloyat firqa qo‘mitasining mafkura kotibi bugun, nihoyat, sobiq sekretarning hovlisiga joylashib oldi, uylar yaqinda ta’mirdan chiqqani ham unga qo‘l keldi: yotog‘i — yotoq, yemakxonasi — yemakxona, kutubxonasi — kutubxona bo‘ldi.Mana, oqibat, u bolalarini yotqizib, choqqina hovlini davomi…

Boqqa kirsam, Stalinning haykalini buzishyapti… Shunday bir kuz kuni edi. Oltmish oltinchi yilmi-ettinchimidi — aniq aytolmayman. Xullas, egnimda mana shu kalominka kitel, mana bu «Za otvagu» ham — ko‘krakda; choy ichgani kirgandim-da boqqa. Eslaysizmi, qanday soya-salqin joy edi! O‘riklari pishib, davomi…