Dushmanning kelayotgani aniq edi. Sardor Shamolqoya ostida kengash gulxani yoqishni buyurdi. Kohinning ming‘irlaganiga e’tibor bermay, qabila ahlini to‘pladi. Jangchilar, oqsoqollar, ayollar, bolalar gulxan oldida qomat kerib turgan Sardorning og‘ziga tikildilar.– Qarlonlar kelyapti, – dedi u jangchilarga bir-bir sin solarkan, – davomi…
Boshimga tushdi g‘am tig‘i, balo toshi, ajal zaxmi,Ko‘r, ey, hijroni zolimkim, nelar boshimga kelturding.Alisher Navoiy Abdurahmon Chaganada voyaga yetgan. «Tug‘ilib, voyaga yetgan» deb yozmayotganimizning sababi shundaki, uning qayerda tug‘ilganini hech kim, hatto o‘zi ham bilmaydi. Voyaga yetgan joyi esa aniq davomi…
Chaganada g‘aroyib odamlar ko‘p. Ammo Panji polvon g‘aroyiblarning ham g‘aroyibi. Masalan, bayramlarda markazdagi yagona ko‘chadan qulfu yashil kiyinib, alvon tug‘lar ko‘targancha, jamoa-jamoaga bo‘linib, askarlarga xos saflarga tizilgan baxtiyor namoyishchilarning xurram kayfiyatlariga mos tushmagan ishlar qiladi. Ya’ni, taxtadan muvaqqat yasalgan minbarda davomi…
Alpomish chohga tushganini bilasiz. Chohga yarador g‘yz qulaganini ham bilasiz. G‘ozni otolmagan shakaman mergan oru nomusdan yurak bag‘ri ezilib yiqilganini ham bilasiz. Alpomish g‘ozni davolab, qanotiga xat boylab, yurtiga elchi qilib uchirganidan ham xabaringiz bor. G‘oz yana mergan kulbasi ustidagi davomi…
Aslida men moddiyunchiman. Alloh taologa shak keltirgan joyim yo‘q, ammo… Bilasizmi, esimni tanigach, kechgan umrim Rusiyada o‘tgan. Shu bepoyon mamlakatda avval nomzodlik, keyin doktorlik ishimni himoya qildim. Ilmiy rahbarim ko‘p ma’rifatli olim edi, qatag‘on zulmining borki sitamini boshidan kechirgan, bu davomi…
Bol totli deb barmog‘ingni tishlama.Maqol Akang qarag‘ay qishloqqa kayfiyati buzilib, ruhi ezilib, ming-ming pushaymonlar yeb qaytib keldi. Bo‘lib o‘tgan achchiq ichakday uzun gaplarni hech kimga, hatto qo‘rboshiga ham aytmadi.Aytsam, Toshkentga borib, tog‘am bilan yulishib kelishdan qaytmaydi, deb o‘yladi. Bo‘lmasa, qo‘rboshidan davomi…
Vohid yarim soat oldin ishini tugallab, ko‘chaga chiqdi.Tramvayda borarkan, ochiq oynadan bahor havosi yuziga urilar, kun bo‘yi mixlanib qog‘oz titkilaganidan dimiqqan yuragi qafasdan ozod bo‘lgan qushdek yayrab, potirlar edi. Kunlik ish majburiyatidan qutulganiga bir yengil tortgan bo‘lsa, atrofni kuzatib, ko‘klam davomi…
Bahrom kompyuterni o‘chirishga shaylanarkan, noxos telefon ustma-ust jiringlab qoldi.U kun davomida qo‘ng‘iroqlardan bezib qolar, har gal telefonning «varajasi» tutganda tok urgandek seskanib ketardi. Hozir yuragi dukurlab go‘shakni ko‘tararkan, birinchi o‘rinbosar dag‘al ovozda do‘rilladi:– Xodimlarning bir kunlik hisobotini, ertangi ish planini davomi…
Lutfulla eshikdan shoshib kirdi-yu, u xonadan bu xonaga yugurib, xotinini izladi. Gulbahor oshxonadagi stolda xamir qorayotgan ekan.— Guli, bo‘l, — dedi shoshilib uning yoniga kirarkan. — Yig‘ishtir bu narsalaringni.— Ha, tinchlikmi? — deb so‘radi Gulbahor uning hovliqishidan arazlaganini ham unutib.— davomi…
Har gal qishloqqa borganimda maktab yonidan o‘taman. Qaytmas, betakror bolalik xotiralari beixtiyor ko‘z oldimda jonlanadi.Onamning aytishicha, shaharda yuraverib, “diydam qotib ketgan”. Ammo qadrdon maktabimni ko‘rganimda hayajonimni bosolmayman. Qadamlarim o‘zimga itoat etmay, beixtiyor bo‘shashib, sekinlayman. Maktabga kirgim keladi. Ammo negadir kirmayman… davomi…