Barchinoy tomorqada o‘ynab yurib, chap qulog‘idagi sirg‘achasini yo‘qotib qo‘ydi. Dadasi yaqindagina olib beruvdi. Juda chiroyli edi, yam-yashil bargga o‘xshab yasalgan edi. Balki, anavi ariqchaning bo‘yida yotgandir-u, Barchinoy uning tusini o‘t-o‘lanlardan ajratib ololmayotgandir. Balki, berkinmachoq o‘ynagisi kelib, shunchaki yashirinib turgandir.Ayam bilib davomi…
Bahrom haqida ig‘vo Turishini qarang – qo‘li cho‘ntakda, og‘zi qulog‘ida. Xuddi birov tekinga xo‘rozqand berayotgandek iljayadi. Undan ko‘ra, uyga kirib “Alifbe”ni titkilasang-chi, ko‘chada nima bor senga.O‘taketgan qizg‘anchiq bola shu Bahrom. Tunov kun qarab tursam, bir qo‘lida sumka, bir qo‘lida pashmak, davomi…
Mardivoy haqida gap ketgudek bo‘lsa, “maqtanchoq” degan so‘zni ham albatta qo‘shib aytishadi. Odam, maqtanchoq bo‘lganga yarasha, sal botirroq bo‘lsa-ku, bir nav. Ammo, uchragan kimsaga osmondan kelib gapirsa-yu, o‘zi chumchuq “pir-r” etsa, yuragi “shir-r” etadiganlar sirasiga kirsa, ko‘pchilikka masxara bo‘lgani qolarkan.Mardi-maqtanchoq davomi…
Gulsanamning tug‘ilgan kunida dadasi unga ajabtovur qo‘g‘irchoq olib keldi. Sochlari mayda o‘rilib, boshiga ko‘k ro‘mol chandilgan, egniga atlas ko‘ylak kiydirilgan bu yoqimtoy qo‘g‘irchoqni bir siltab qo‘ysangiz bas – ichiga o‘rnatilgan mitti moslama o‘z-o‘zidan ishga tushib, “Qizaloq” rosa yig‘lab beradi.Gulsanam uni davomi…
Gulixon oynavand ayvonda nonushta qilib bo‘lib, tashqiga chiqdi-yu, to‘g‘ri gulzorcha tomonga chopqilladi. Bu – o‘z-o‘zining gulzorchasi. Buvisi erta bahorda ariqcha yoqasidagi yerning supradekkina joyini ketmonda yumshatib berdi. Gulixon gul urug‘larini sepib, yog‘och sopli qushtirnoqda ularni tuproqqa aralashtirdi. Mana, kunlar zuvillab davomi…
Mittigina, quvnoqqina, yebto‘ymasgina bir sichqoncha bor ekan. U suyukli onajonisi bilan birga qishloqdagi eng baland, eng ko‘rkam uyning eng chuqur kavagida yashar ekan.Bir kuni onajonisi to‘lpoq Sichqonchaning burniga burnini ishqab erkalatibdi-da: “Mana, oyoq paylaring pishib, tiling sayroqlanib, tashqariga o‘zing chiqib davomi…
Kunlar isib, talon-taroj mavsumi boshlangani munosabati bilan Qumursqalar podshosi saroyida katta ziyofat berilmoqda edi. Bazm avjga mingan chog‘da Yumaloqpolvon ismli lashkarboshi halloslaganicha shohning huzuriga kirib kelib, gap boshladi:– Olg‘ir qo‘shinlarimiz saxiy odamlar qoqqan dasturxondan tushgan uvoqlarni o‘sha zahotiyoq qurshovga olishga davomi…
Ilgari qaysidir bir darslik kitobida bir oyoqda turgan mujikning surati bo‘lardi. Darslikni ochsam, u hamma vaqt bir oyoqda mug‘ambirona iljayib turardi. Nega bu bechora bir oyoqda turadi, deb hayron bo‘lardim. Oradan yillar o‘tib buning sababini endi tushunib yetayotgandayman. Uyidagi mashmashalar davomi…
Hozir nima ko‘p-to‘ylar ko‘p. Qarindosh-urug‘, oshna-og‘aynilardan xudo bergan-nikoh to‘yidan chiqib sunnat to‘yiga, undan chiqib Payg‘ambar yoshi, muchal to‘yiga bo‘zchining mokisiday yuguraman. Ayniqsa, ro‘za oldidan hamma baravariga kelishib olganday qichab qoladi. Ertalab to‘y, tushda to‘y, kechda to‘y… Bormasang, astoydil xafa bo‘lishadi. davomi…
Odam bolasi tug‘iladi, voyaga yetadi, hamma narsaga havas qiladi, orzulari olamga sig‘maydi, uylanadi, bolalarim deb yuguradi, quyosh sharqdan chiqib g‘arbga botganiday, xuddi shunday tashvishlarni zurriyodlariga qoldirib etagini silkib ketivoradi. Bolalar ham otasi qilgan xatoni takrorlayveradi. Xo‘sh, xato nimada? Hamma xato davomi…