Muxtor aka doim bir narsa haqida o‘ylaydi. Butun bashariyatga xos bu o‘y uning miyasida har kungi ro‘zg‘or tashvishi yoki soyadek ergashib yurguvchi orzular xayoli emas, hayot-mamot masalasi… U barcha otalar kabi farzandlari kamolini ko‘rishni, o‘zi yetolmagan orzularga ular yetishini istaydi. davomi…
– Ichingga o‘t tushkurning ichi to‘lib ketgan ekan! Inkubatir bo‘l-a, inkubatir!– Nima gap, To‘ti? Tinchlikmi? – hozirgina bomdodni o‘qib, tashqarilayotgan Ochil bobo ko‘cha eshigini qarsillatib yopib kirgan xotinining avzoyi buzuqligi, lopillab kelishini ko‘rib, nima bo‘lganligini tushundi-yu, cho‘qqi soqolini tutamlaganicha ostonada davomi…
Oxirgi paytlarda Haydar bobo juda g‘alati bo‘lib qoldi. Uni goh uy oldidagi omonat kursida mung‘ayib uzoq-uzoqlarga tikilib o‘tirgan holda, goh uyi atrofida qo‘llarini orqaga qilgancha asabiy yurganini, ba’zan esa kun qiyomda bo‘lishiga qaramay peshanasiga chorsi belbog‘ bog‘lab, tomorqasida ketmon urayotganda davomi…
Malik aka cho‘chib uyg‘ondi. Boshini ko‘tarib, yonginasida pishillab uxlab yotgan o‘g‘ilchasiga qaradi. U o‘g‘lining tepkilab surib tashlagan ko‘rpasini yelkasiga tortib qo‘ydi-da, xomuza tortdi. Mudroq ko‘zlarini uqaladi va deraza tomon nigoh tashladi. Hali tong qorong‘u. Bir-ikkita mashinaning g‘ir-g‘irini aytmasa, ko‘cha sokin, davomi…
“Har gal noutbuk qarshisiga muayyan maqsad, aniq bir g‘oya bilan o‘tirardim. Chunki, yozishim kerak bo‘lgan asarimining mavzu yoxud mazmuni, avvalroq miyamda pishib yetilgan bo‘ladi. Hozir she’r yozmoqchi emasman, bu aniq. Buni maqola, hikoya yoxud qissa deb atagim ham yo‘q. Muallifning davomi…
Peshin. Hali bahorning bir necha kunlik haqi bo‘lishiga qaramay havodan yoz nafasi keladi. Qayrag‘och tagidagi so‘rida onam ko‘rpa qaviyapti. Uy biqinida olapar itimiz til osiltirib mudrayapti. O‘zi qop-qorayu, negadir unga otam olapar deb nom bergan, biz ham shunga o‘rganganmiz. Bir davomi…
Nimaningdir tovushidan cho‘chib uyg‘onib ketdim. Ko‘cha tomonga qaragan g‘ira-shira yorug‘ tushib turgan deraza tez-tez, qattiq-qattiq chertilar, “Qizlar, eshikni ochinglar”, degan ovoz kelardi. Ongim kecha qarindoshinikiga ketgan dugonam ekanligini idrok etgach, o‘girilib hamxonamga qaradim. Unda qimir etgan harakatni ko‘rmagach, istamaygina o‘rnimdan davomi…
Ayni saraton vaqti, g‘ir etgan shabada yo‘q. Quyosh yondiraman deydi. Eldor endi sigirlarni to‘rang‘ilar soyasiga bog‘layman, deb turganida arqonlar eskiligidan uzilib, sigirlar shataloq otib, har tomonga tarqab ketishdi. Ularni tutib bog‘layman, deguncha holdan toydi. Darmoni qurib, oyoqlarini zo‘rg‘a sudrab uyiga davomi…
Muqaddima Charxning men ko‘rmagan jabru jafosi qoldimu? Xasta ko‘nglim chekmagan dardu balosi qoldimu? Zahiriddin Muhammad Bobur Ashrafi maxluqot1 sifati bilan musharraf odam zotini inson martabasiga ko‘targan ilmdir. Kishilarning fazilatli bo‘lishiga sabab shu chiroyli Vatanga sadoqat kabi ma’naviy boylikdir. Bu oliy davomi…
Kamina — Orifjon Said Ma’ruf o‘g‘li Namanganning Naymancha qishlog‘idanman. Onam – Egamberdi qizi Bibirisolat.Bu esdalikni Saroykamarda yoza boshladim. Bu yerlarga o‘n yil oldin ko‘chib kelganmiz. Yoshim 17 da. 1931 yilda tug‘ilganman. Daryoga yaqin qishlog‘imni elas-elas eslayman. Mullarahmat nomi bilan shuhrat davomi…