XVIII асрда яшаб ижод қилган ҳисорлик ўзбек шоираларидан бири.
МУХАММАС
Эй офати замонаи барнойи шўх шанг,
Эй дилрабойи маҳваши кофири фаранг,
Оина аст рўйи ту ҳаргиз надийда занг,
Ҳарчанд агар бувад дили ту сахттар зи санг,
Ошиқларингга вожиб гоҳи нигоҳ айласанг.
Сарви қадинг санубара ўхшаб чамандадур,
Товусу кабк нози хиромингга бандадур,
Сандек нигори маҳваши танноз қандадур,
Ул кўзу қошу оқу қизил юзки, сандадур,
Кам дийдаем ҳусни бадин навъ обу ранг.
Эй ман асири чашми сиёҳ бир адойи ту,
Аз сурма бехтараст ба ман хок пойи ту,
Аз жону дил чаро накунам ман дуойи ту,
Ҳар лаҳза мекунам дилу жон ро фидойи ту,
Ўшал куники, сан мани ёнинга чорласанг.
Кўнглимдадур тилакки, бошингдин ҳар дам ўргулиб,
Ойдек юзингла мен сари боқсанг кўзунг сузуб,
Кўксинг боғида битган ўшал нордан узиб,
Васлинг фироқида мани бунча девоналар қилиб,
Аз зоҳири шудааст фаромуш ному нанг.
Ризвон кунанд бихишти жинонро тасаддуқот,
Шоҳон кунанд мулки жаҳонро тасаддуқот,
Созад санам парасти бутонро тасуддуқот,
Аз шавқ ман дилу жонро тасаддуқот,
Раҳм айлабон агар мани ёнингга имласанг.
Шамшодки қадди ниҳолингни садқаси,
Райҳон ила саманд донаи ҳолингни садқаси,
Ҳуру қусур барча жамолингни садқаси,
Бўлсам эди замоне висолингни садқаси,
Гирам туро ба сийна дар оғуши хуш танг.
Гар якдаме нигор бигўйи ба ман сухан,
Гардамки аз забон гаҳи аз лаби даҳан,
Ҳарфи маро ту гўш кун, эй сарв сиймтан,
Оташ забон чу шамъ машав андар ин чаман,
Нозик, агар бу мухаммасни яхши ўқусанг.