Нодирабегим Иброҳимова – 1989 йил Фарғона вилояти, Олтиариқ туманида туғилган. 2011 йил Ўзбекистон давлат жаҳон тиллари университети Халқаро журналистика факультетини тамомлаган.
Қисқа ҳикоялари Россия, АҚШ, Ҳиндистон, Туркия турли нашрларида бир неча бор эълон қилинган. Ёзувчилар уюшмасининг 2016 йилги «Истеъдод мактаби» VIII ёш ижодкорлар семинари наср йўналиши иштирокчиси. Ижод фонди томонидан 2017 йилда «Ёнингдаги бахт» ҳикоялар тўплами 10 минг нусхада чоп этилган.
Шунингдек, «Жодугар ёхуд минг йиллик ҳаёт» ва «Зулм ва муҳаббат» номли муаллифлик қиссалари, «Дунёдаги энг бахтли одам», «Тўй совғаси», «Ҳаётнинг беш тортиғи» номли таржималар тўплами нашр этилган.
2018 йилда чоп этилган «Митти ҳикоялар: кеча ва бугун» номли китобнинг тўпловчиси ва сўзи бошчиси. 2018 йилда «Амарантус» адабий агентлиги томонидан ўтказилган танловда ўзбек тилидан инглиз тилига ўгирилган «Энг яхши таржима» номинациясида 1-ўринни эгаллаган. 2017 йил ноябрь ойида Швеция давлатида ўтказилган «Европа очиқ адабиёт фестивали ва китоб форуми»да финалчилар қаторидан жой олган. Шу йил сўнггида Ёшлар иттифоқи мукофотининг наср йўналиши бўйича «Йилнинг энг яхши ёш ижодкори» йўналишида ғолибликни қўлга киритган.
Уйқусиз тунларимнинг бирида эшик қаттиқ тақиллади. Очганимда унинг ранг-рўйи аввалгидек эмасди: кўз ости салқиган, қуюқ сочлари тўзғиган, кўк галстуги бўйнидан бўшатилган, бир аҳвол. Икки йил аввал ўзига бино қўйган олифта йигитчага солиштирганда ер-у осмонча фарқ бор эди. Таним музлаб қолгандек давоми…
Алоис Альцгеймер. Нейропатологиянинг отаси. Инсоннинг мия фаолияти сўниши, яъни ўз исми билан аталадиган касалликни кашф қилган, ўрганган олим. Мен унинг исмини сўнгги йилларда тез-тез тилга оламан. Бу сўз менга анча яқин бўлиб қолган. Альцгеймер эллик бир ёшида ўлган. Юраги сабабли. давоми…
Бир марта юрак хуружини енгиб ўтган ёзувчини авайлашарди, аммо у саратоннинг қоқ ўртасида саратондан вафот этди. Ўшанда касалхонада унинг ёнида ҳамширадан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Ҳамшира ҳартугул, адибни танир, ҳикояларини ўқиган, шу сабабдан бошқа беморлардан кўра унинг ёнида кўпроқ давоми…
Оддий ва зерикарли кунларнинг бирида диққинафас офисга Малика кириб келди. Унинг елкаларини ёпиб турган камалакранг ҳарир шарф, қулоғига қистириб олган настарин, лабидан қўнган ним табассум тушкунлик руҳидаги кулранг хонада майин шаббода каби елди. Бу ҳиссиётни кимдир сезди, кимдир пайқамади. Кўксига урилган баҳорий эпкинни давоми…
Дарсдан шошиб чиқдим. “Ана холос”, – деб юбордим ёмғир аёвcиз қуяётганини кўриб. Аксига олиб, бугун бир кўргазма ташкилотчилари билан суҳбат уюштиришим керак эди. Шундай ёмғирда бориш шартмикан-а? Бугун бормай қўяверсам-чи? Йўқ, эртанги дарсга бирор “нарса” тайёр бўлиши керак! Мени фикримдан давоми…
– Ўғил кўрсам, тилла зирак олиб берасиз-а? – эркаланиб сўради Зулайҳо эридан. – Шунча зиракларинг бор-ку… Ҳа, майли, агар боламиз менга ўхшаса, олиб берганим бўлсин! – Тўйларига уч йил тўлиб, хотини ниҳоят биринчи фарзандига ҳомиладор бўлганини эшитган Акбар ҳам эриб давоми…
Аэропорт гавжум. Ҳамма қаёққадир шошади. Титроқ қўллари билан ҳассасини тутганича, хира тортган кўзларини одамларга тикиб ўтирган бу чол билан ҳеч кимнинг иши йўқ эди. Баъзи кўнгли бўшлар эса унинг ёнидан ўтаётиб чақа ташлаб кетишар, лекин чол тангаларга қараб ҳам қўймасди. давоми…
– Шу чиройинг билан ҳар қандай шаҳзодани олдингда тиз чўктириб, умр бўйи тиллага кўмилиб яшайсан, – дейишарди дугоналари унга ҳавас ила боқиб. – Бу чиройинг ҳали сенга бахтсизлик келтирмасайди, – дейишарди дугоналари унга ачиниш билан қараб. Жамила эса бу гапларга давоми…
Дарсдан шошиб чиқдим. Ана холос, ёмғир беаёв қуйяпти-ку. Аксига олиб бугун бир кўргазма ташкилотчилари билан суҳбат уюштирмоқчи эдим. Шундай ёмғирда бориш шартмикан-а? Ё бугун бормай қўяверсаммикин? Йўқ, эртанги дарсга бирор нима тайёрлашим керак! Фикрларимга қарши чиққандай ёмғир ҳам савалаб қуярди. давоми…