Muyassar Tilovova 1990 yil 27 dekabrda Qashqadaryo viloyati G‘uzor tumaniga qarashli Zangtepa kishlog‘ida tug‘ilgan.Hozirda Mirzo Ulug‘bek nomidagi O‘zbekiston Milliy universiteti o‘zbek filologiyasi fakultetida tahsil olmoqda.Uning “Burgutlar” kitobi 2011 yilda Yozuvchilar uyushmasi tomonidan nashr etildi.Yosh adibaning hikoyalari markaziy nashrlarda muntazam chop etilmoqda.
Yozning erta otadigan iliq tonggi. Yo‘l tadorigini allaqachon ko‘rib qo‘ygan bo‘lsam-da, shaharga ketayotganimni o‘ylab, orziqqancha vaqtli uyg‘ondim. Ammo otam mendan erta turgan ekan. — Turdingmi? — dedi jilmayib qo‘lidagi qutini uzatarkan. — Ol buni. Hayron bo‘lib qutini ochdim. Ichida o‘sha davomi…
Er qattiq silkinmadi. Bir muddatgina tog‘-toshlar gumburladi, xolos. Ammo shu shovqinda ham uyurdagi otlar dovdirab, o‘zlarini qayoqqa urishni bilmay qolishdi. Ayg‘ir ularni tinchlantirishga harchand urinmasin, ojiz biyalar kishnab, turli tomonga tirqiradi. Onalarining bu ajabtovur harakatiga tushunmagan qulunlar atrofga hayron olayishardi. davomi…
Chang uniqib qolgan, buzoqlarniki kabi uzun-uzun, kipriklarini pirpiratib simyog‘och ustidagi laylak uyaga termilayotgan bolakay bir maromda kurtillatib o‘tlayotgan eshagi ustiga chalqancha yotib olgan, dunyo bilan ishi yo‘q. Hatto kiprik qoqmaydi, yaqinda tuxumdan chiqqan laylak bolalari chug‘ur-chug‘uriga quloq tutadi. Turob qorovul davomi…
Ovchi itlarning akillashi, o‘qlarning qasr-qusiridan cho‘chib ketgan kakliklar o‘takasi yorilib, bekingan joylaridan qochib, potirlab havoga ko‘tarilishdi. Ayni shu vaziyatni kutib turgan ovchilar qushlarni mo‘ljalga olib otishdi. O‘q nishonga tegdi shekilli bir-necha qush osmonga ko‘tarilgan yerida qanotlarini pirillatib, pastga qulay boshladi. davomi…
“Bu voqea juda qadimda bo‘lgan ekan. Podsholaru qullar zamonida, tinimsiz urushlar vaqtida…O‘z mamlakatidagi qirg‘inlardan bezor bo‘lgan bir odam boshqa yurtga ketishga qaror qilibdi va yolg‘iz yo‘lga chiqibdi. Sababi oilasi, bola-chaqasi bosqinlar paytida halok bo‘lishgan ekan. Ko‘p mashaqqatlar chekib olis yo‘lni davomi…
Uch kun muqaddam Ko‘kyolning arloni ovga chiqib ketib, qaytmadi. Ona Ko‘kyol uni qidirib daraga tushdi. Hali qiyalamasidan xushbichim tumshug‘ini osmonga ko‘tarib ulidi. Lekin arlon ovoz bermadi. Faqat osmonga tutashib ketgan cho‘qqilardan o‘z tovushiga aks-sado qaytdi, xolos. U yana qiyaladi. Xatarsiz davomi…
– O‘g‘ling qancha ko‘p bo‘lsa avlodlaring shuncha bisyor, ildizing mustahkam bo‘ladi. Qiz bola birovning hasmi, bir kuni o‘rnini topsa, otasini ham, tug‘ishganlarini ham eslamaydi. Foyda yo‘q ulardan. Voyaga yetkazib qo‘shqo‘llab birovga topshirgandan ko‘ra, qizing bo‘lmagani durust. Sayfi daroz bu gaplarni davomi…
Er andak silkindi. Tog‘u toshlar gumburladi. Galadagi otlar dovdirab, o‘zlarini qayoqqa urishini bilmay qolishdi. Galaboshi ularni tinchlantirishga harchand urinmasin, baytallar kishnab, turli tomonga tirqiradi. Onalarining bu ajabtovur harakatlariga tushunmagan yangi tug‘ilgan qulunlar atrofga hayron olayishardi. Ko‘z ochib yumguncha bo‘lib o‘tgan davomi…
Ikki kundan beri shivalab turgan yomg‘ir tun yarimga borganda jalaga aylandi. Momaqaldiroq osmon gumbazini yorib yuborguday gumburlar, tez-tez chaqnayotgan chaqmoq yorug‘ida qishloqning past-baland tepaliklaridagi uylari ko‘rinib ketadi. Suv tarnovdan chelaklab tushar, sharros quyayotgan jala tomlar tunukasini doira qilib chaladi.– Yomg‘ir davomi…
− Kelgindi.− Sen ketmonsan, dastasi tsingan ketmon.− Molboqar.− Dala ko‘rsichqoni.− Ko‘chmanchi.− Kalamush.Bizning dahanaki, ammo oxiri ko‘rinmaydigan urushlarimiz mana shunday boshlanadi. Cho‘pon bolalar bilan ayni tushda boshlangan janjal to shomgacha, kun hovuridan tushgunicha davom etadi. Chunki faqat shu paytda soyda cho‘milishni davomi…