Маягўзал Чориева. Ёлғизлик (ҳикоя)

Бу уй анчадан буён кимсасиз қолган эди. Шунданми, кенг хоналари бу ҳолдан ҳувуллаб зерикканга ўхшарди. Мен унинг қулфи дилини меҳрим калити билан очиб, кўнгил остонасига чўчибгина қадам қўйдим. Чунки мен ҳали унга бегона эдим. Унинг кўнгил хоналарини ёвқараш қилиб зимдан давоми…

Маягўзал Чориева. Амма (ҳикоя)

– Вой барака топгур-эй! Мени эсдан чиқармабсанда-а? Балки аммам келганимни била туриб нега ўтмайди, деб гиналагандирсан ҳам. Кўрганда кулгичлари ёйилиб кетадиган Хадича аммаси уни хушҳол қаршилади. Тўладан келган, оппоқ юзли, қора сочлари товонини ўпадиган бу аёлни дилкаш деб бўлмасди. Унинг давоми…

Маягўзал Чориева. Суюнчи (ҳикоя)

Бир вақтлар Ур ҳамда Кўр, кейинчалик Кичик ва Катта тоғ деб аталадиган тоғлар орасида, Сирдарёнинг қуйи қисмида бир элат жойлашган экан. Унинг султони адолат билан юрт бошқаришда донғи чиққан Султон Маҳмуд Баҳодирхон эди. Қавмининг ёшу қарисини ардоқлайдиган, қўл остидаги асиру давоми…


Мақолалар мундарижаси