Ҳусния Пардаева. Гиналар унутилган кун (ҳикоя)

Қишнинг сўнгги кунларидан бири бўлишига қарамай, атроф оппоқ қор, этни жунжиктирувчи аёз совуғи изиллайди. Шундай кезда кўклам келиб, кунлар исиб кетишини янаям кўпроқ қўм­сайди одам. Балки инсон қони қайноқлигидан, меҳ­ри иссиқлигидан совуққа чидамсиздир. Қорни ғарч-ғурч босиб бораётган Азамат ҳам азбаройи давоми…

Ҳусния Пардаева. Тоғлар чорлови (ҳикоя)

Жаҳонгир поезддан тушиб, машинага ўтирганида кун пешиндан ўтганди. Машинанинг очиғ ойнасидан эсган шабада унинг меҳмонлигини билгандек тавозе билан юз-кўзини силаб ўтди. Кейин ўйноқилиги тутиб, унинг сийрак сочини елпитиб, чеҳрасини аёвсиз шапатилашга тушди. Машина шаҳардан чиқиб, оқ сувоқ уйли қишлоқларни ортда давоми…

Ҳусния Пардаева. Маҳрумият (ҳикоя)

Ишдан қайтаётганимда тезроқ уйимга етиб, фарзандларимни бағримга босгим келади. Уларнинг беғубор чеҳрасини кўришим билан чарчоқларим тарқалиб кетишини ўйлаб, юрагим орзиқади.Шу пайт қаршимдан келаётган бир эркак эътиборимни тортди.— Мен бахтлиман! Мен дунёда ҳаммадан кўра бахтлиман!  — деди бирдан эркак телбанамо кулиб.Миямга давоми…

Ҳусния Пардаева. Бургутнинг сўнгги парвози (ҳикоя)

Қуёш энг аввал кенгликлар бўйлаб ястанган адирларга, кўксини қалқон этиб, ҳимояга чоғланган тоғларга нурини сочади. Сўнгра қирдаги пастқам лойсувоқ уйларга мурувватини улашади. Тоғликлар ҳаммадан олдин қуёшнинг марҳаматига молик бўлишади. Шунданми улар тоғдек алп қомат, қуёшдек бағрикенг кишилар.Тонг ёришиб, қуёш ҳимматини давоми…

Ҳусния Пардаева. Нажот фаришталарининг сабоғи (ҳикоя)

Хайрулланинг кечаси кўрган тушидан юраги ғашланди. Синглиси иккисининг болалиги эмиш. Унинг қўллари дока билан боғлаб қўйилган, ўзи эса тинмай “акажон, қўлларимни кесишмоқчи, рози бўлманг” деб зорланармиш. Кўрган тушидан ташвишланиб, куёвининг қўл телефонига қўнғироқ қилиб кўрди. Куёвидан “Яхши юрибмиз, шукр, “ давоми…

Ҳусния Пардаева. Юлдузини йўқотган одам (ҳикоя)

Азаматнинг бор умиди шу ишидан эди. Ўтган ҳафта келганида бошлиқ “Бизга ишчи керак. Кейинги ҳафта келинг, албатта, қабул қиламиз” деганида ўзида йўқ севиниб кетганди. Бир ҳафта тилла топган гадойдек кўнгли тўқ бўлиб юрди. Бугун тонгда уйғониб, соқолини олди, ўзига оро давоми…

Ҳусния Пардаева. Ёлғизликдан қочиш ёҳуд Ўзгариш (ҳикоя)

Уни ўн йилдан кейин ҳам дарров танидим. Соч турмаги, юзидаги совуққонлик ҳечам ўзгармаган. Кибр билан қаддини тик тутиб, ўрдак каби юриши ҳам ўша-ўша. Ёнидан ўтиб кетдим-у, ички бир овоз яна ортимга қайтишга ундади. Қаршисида ўзимни яна ўн йил олдин имтиҳон давоми…

Ҳусния Пардаева. Соғинч гули (ҳикоя)

Бу йил баҳор ҳар йилгидан кеч келди. Кўкламни соғинганимдан юрагим ўртаниб, ҳар куни деразадан термиламан. Мартнинг ўрталари бўлишига қарамай, одамларнинг чеҳрасида қишнинг чарчоғи сезилиб турибди. Ўтган йили бу пайтда бодом, гилос дарахтлари гуллаб, ўрикка навбат етганди. Бу йил эса барчаси давоми…

Ҳусния Пардаева. Умр адоғидаги ҳақиқат (ҳикоя)

Шуҳрат шифохонадан чиқди-ю, уйига сиғмай қолди. Йигирма икки йилдан бери яшаб юрган уйи кўзига каталакдек тор кўриниб, юрагини сиқарди. Кўнгли кенг ҳовли-жойни, поёнсиз далаларни қўмсайди. Бу уйда эса эртадан кечгача шифтга термилиб ётгани ётган. Шуҳрат дардга таслим бўлганини тан олган давоми…


Мақолалар мундарижаси