Марат Ҳасанов. Туркистон мухторияти: ҳақиқат ва уйдирма (1990)

Кўҳна Туркистон тупроғи аср бошпарига келиб, не-не зулмларни кўрмади, не-не балоларни бошидан кечирмади. Ҳақ-ҳуқуқи поймол этилган, қуллик занжири остида қолган бобокалонлар ҳар сафар миллий озодлик, фарзандлар истиқболи учун курашиб келди. Яқин пайтларгача улар кураши «миллатчи», «туркпараст», «исломпараст», «ватан хоини» деган давоми…

Бахтиёр Назаров, Қўзибой Қорабоев, Абдулла Орипов. Элимиз дарду қувончи — тилимиз (1989)

Журналимизнинг ўтган сонида «Муаллиф мулоҳазаси» рубрикасида илк бор таниқли драматург ва публицист Абдуқаҳҳор Иброҳимовнинг мақоласи ёритилган эди. Тилимиз муаммолари — бугунги давра суҳбатида қатнашаётган муаллифларимиз мулоҳазалари ҳам шу мавзуга қаратилган. Давра суҳбатида республикамизнинг таниқли ижодкорларидан Абдулла Орипов, филология фанлари доктори, давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Жумъа қандоқ кун? (1917)

Мана биз бори жумъа куни дебгина қўямиз. Лекин жумъа қандоқ кун, жумъа кунларида бизга нима қилмоқ лозим, жумъа намозини ҳар бир масжидда ўқилавурмай, катта жомеларга жамоат бўлуб ўқумоқда» мақсад нима? Хутбадан мурод нима? Кўпимиз бутун бехабармиз. Эски ҳукумат вақтида жумъа давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Явмул-вафот (1914)

Бори ер юзинда тоторларгагина хос эмас, балки бутун аҳли исломга баробар таъсир қилгон фурқат важҳидалиғдан мотамлик бир кун етди, десак-да, марҳум ва мағфур[1] Исмоилбек отомизнинг явмул-вафоти кунидур. Ўзини инсон эконлиғин ҳақиқий кўз била кўргондан бери бутун Русия мусулмонлари орасига маориф давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Бидъатми мажусиятми? (1914)

Майдони исломиятда жаҳолат тиғи ила заҳмланмиш бир жароҳатимиз тўғруси Туркистон мусулмонлари бошига носир марази каби ёпишмиш бир бало бор бўлса, ул, шубҳасиз, никоҳдан сўнгра келинни куёвнинг уйига келтурулғон кеча ҳовлига зўр ўт ёқуб, келинни янгалари ила ул ўтнинг атрофидан айлантурмакликдур. давоми…

Ота Раҳим. Тил ва эл ули (1990)

ёхуд қақраган тилга тириклик суви Нақл қилишларича, асримиз бошларида бизнинг Қорачиқ қишлоғимизда тили чучук одам бўлган экан («с»ни айтолмас экан). Ўша одамнинг болаларини мактабдошлари «Сенинг отанг соқов», дея масхаралайверганларидан кейин, кунлардан бир куни улар отасининг қошига келиб хархаша қилишибди: «Нега давоми…

Михаил Семиряга. Катиндаги жиноят

ЙЎҚЛИК ТОМОН ЙЎЛ 1943 йил 13 апрелда Берлин радиоси Катин районида (Смоленсқдан 12 км. жанубда) герман маъмурлари 1940 йилда НКВД ташкилотлари томонидан отилган 3 минг нафар ҳарбий асир поляк зобитлари кўмилган жойни топганликлари ҳақидаги хабарни эшиттирди. Геббельс буни олий тоифадаги давоми…

Александр Тарасов. Тақирбошлар (2000)

“Россия — орийлар мамлакати! Бизни турли-туман жидлар[1] ва большевиклар шунча хўрлашгани етар энди. Биз, орийлар, бу ерда хўжайинмиз. Бундан кейин ҳам хўжайин бўлиб қолажакмиз. Ҳокимият тепасига келганимиздан кейин ҳаммани девор тагида сафга тизамиз-да, шундай деймиз: “Жидлар ва комиссарлар — бир давоми…

Абдулла Қодирий. Таржимаи ҳолим (1924)

Падари марҳумимиз Шош[1] шаҳрининг забардаст уламоларидан мулла Мирзасалимсоқ Охунд домлаи ҳожиул-ҳарамайн аш-шарифайндирлар[2]. Марҳум падари бузруквор алломаи замон ва машҳури жаҳон бўлуб, ул жанобнинг ҳалқаи тадрисларидан[3] беҳисоб уламо ва фузалолар етишуб, баъзилари қозилиқ мансабига ва баъзилари мударрислик мартабасига ва кўблари имомат давоми…

Абдулла Қодирий. Олти йиллик базм (1924)

Инқилобий матбуот базмимизнинг ёши олтиға етди, деб бу кун ўзбек қизил матбуотининг чирмандакаш ва ноғорачилари «Тўй устига тўй» қилар эканларки, бу хабари жонсўзни[1] кеча эшитиб, чуқур бир энтикиб қўйдим. Чунки фақирингиз бу базмнинг аъзоларидан бир фард[2]; баракаллачиларидан бир менгров[3]; қийқуруқчиларидан давоми…