Ким Ён-Ги (1960)

АЙРИЛИҚ

Ер юмалоқ,
Қуёш юмалоқ.
Коинот ҳам юмалоқ.
Агра эгри бўлмаса инсон туйғулари,
Изига қайтсин.
Ҳар ким ёғдуга дуч келар йўлида,
Дуч келар янги барг чиқарган ниҳолга.
Парвоздаги қушдек, туяман аён
Ернинг тортиш кучи, осмон залварин.
Янги кун ҳақида қайғураман
Ҳеч кимни ўйламай,
Ғамдан мосуво вақт — бардошли ашъё,
Бирлаштирар одамларни янги уфқ ишқи.
Майли, ҳозирданоқ отлансин йўлга
Бизни ташлаб кетишга
Ахд қилганлар.

ТОВОН-САДАГИ БУДДА ИБОДАТХОНАСИ

Ўрганмоқдаман ўлишни.
Ажиб водий узра тек қотди шамол,
Чулдираган ирмоқ уммонга етолгайми,
Гарчи тоғ қуши ҳар мавсум
Илтижо қилса ҳам Буддага.
Яғоч шақилдоқнинг огоҳлантургувчи
Садоси уйғотар мудроқ тоғларни.
Шу боис ўлмоқ душвор.
Ортдаги умримга ташлайман нигоҳ…
Эҳ, душвор!
Тугундек ортмоқлаб васиятларни
Югурамиз ҳаёт қўйнида ҳаргиз.
Бироқ ақидалар
Синар муз каби.
Музлаган юрак ҳам сингайми шудоқ?
Яшаса бўлурми дардсиз, соғинчсиз?

Мирпўлат Мирзо таржимаси.