Яшар Камол. Чақалоқ (ҳикоя)

У шундай тез юрмоқда эдики, ярим белигача чангга ботиб борарди. Тепадан, тиккасига ёндириб турган қуёш уни анчагина эсанкиратиб қўйган эди. Юриб бораркан, ора-сира икки томонга лапанглар, оёқ кийими йиртиғидан кириб турган олов сингари иссиқ тупроқ оёқларини куйдирарди. Исмоил ҳам юрмоқда, давоми…

Яшар Камол. Иссиқ кунда (ҳикоя)

Бола: «Онажон, — деди. — Онажон эртага эрталаб кун ёришмасдан уйғот мени». — Яна уйғонмайсан барибир. — Уйғонмасам игна суқ этимга. Сочларимни торт. Ур мени. Юзлари оппоқ оқарган, нозик хотиннинг қора кўзлари севинчли бир шуъла билан йилтиради. — Шунда ҳам давоми…


Мақолалар мундарижаси