Собир Рустамхонли. Тош ранги (ҳикоя)

Вокзалда уч аёлдан бошқа ҳеч ким кўринмасди. Уларни чўл ўртасидаги шаҳарнинг кўчаларига, кутиш залининг бир бурчагига чанг-­тўзон тиқиб қўйганди. Темир уларга яқинлашиб, кассаларнинг қачон очилишини сўради. Атрофда саф тортган қайрағочлар давра қу­риб, жим ўтирган одамларни эслатарди. Ортга чекинган сари дарахтзор давоми…

Собир Рустамхонли. Қоялар орасидаги қасам (ҳикоя)

Ҳусанали ота айвонга чиқиши билан ҳавода ўзгача мусаффоликни, қор босган дунёда ажиб бир тароватни кўрдики, эртароқ уйғонмагани учун ўз-ўзини койиб ҳам қўйди. Бундай пайтда бошни ёстиққа буркаб ётиш ярамайди. Қишлоқ теграсини қуршаб олган, субҳи содиқда оппоқ шуъла сочиб, кўз қамаштираётган давоми…

Собир Рустамхонли. Шаҳнознинг ёдгори (ҳикоя)

Ўша оқшом куз қуёшининг ёруғида ўтмишининг қайси азиз кунидан бўлса ҳам бош кўтарган жуда ширин бир хотира уйғонган эди. Бутун борлиқ юракни ларзага солувчи табиийлик билан шовулларди. Тоғларнинг сийнасида барқ урган ўрмон улкан ўчоқдай ловуллпаб ёнар, қоялар олов шуъласи сингари давоми…

Собир Рустамхонли. Сингил (ҳикоя)

Мен бу уйнинг шабада тез-тез йўқлаб тура­диган баланд, салқин айвонини ҳам, ёнғоқ ёғочидан қурилган чорхари хоналарини ҳам, ота-онасидан эрта ажралиб, уруш йилларида бир-бирининг пинжига тиқилиб жон сақлаган ака-сингилни ҳам кўрмаган эдим. Булар мен ту­ғилмасимдан аввалги гаплар. Эсимни таниганимдан бери ўша, давоми…


Мақолалар мундарижаси