Улуғ шоир, носир ва драматург Иван Вазов 1850 йилда Булғористоннинг Болқон тоғи этагидаги Сопоте шаҳрида бой тижоратчи оиласида туғилиб, 1921 йилда Софияда вафот этган. Отаси катта савдогар эди. Онаси китоб ўқишни севадиган уй бекаси ўғлини ҳам китобхон қилиб ўстирди. Олдин маҳаллий мактабда, сўнг ўша пайтдаги катта маданий марказ ҳисобланган Пловдив шаҳрининг гимназиясида ўқиди.Биринчи шеърини ўн олти ёшида ёзган эди. Матбуотда илк бора «Қарағай» деган шеъри эълон қилинганида йигирма икки ёшда эди. Бу шеър дарҳол кенг ўқувчилар оммасининг диққатини қозонди. Отаси «бундай майда-чуйда ишларни қўй», деб уни савдо соҳасига бошлади, онаси эса «тинмай ёзавер», деб маслаҳат берди. У отаси билан Руминия ва бошқа мамлакатларда унча-мунча савдо билан шуғулланиб юрса ҳам, асосий вақтини адабиётга, ижодга бағишлар эди. Бора-бора бутунлай адабий фаолиятга берилди.Тарихдан маълумки, бу пайтда Булғористон Усмонли империясининг бир қисми эди. 1877-78 йилларда Россия-Туркия уруши юз бериб, Туркия енгилди, натижада 1879 йилда Туркияга тобе Болгария князлиги ташкил топди. 1908 йилда эса бутунлай мустақил давлатга айланди.Албатта, ҳамма мустамлакалар каби, Болгария ҳам мустақиллик учун курашган, ундан умиди катта эди. Аммо миллий давлат тепасига келган либераллар бойларнинг манфаатини ҳимоя қилди. Халқнинг ҳаёти оғирлашди.Иван Вазов ҳам аввалига миллий озодлик учун курашчилар қаторида эди, аммо халқ турмушининг аянчли аҳволини кўриб, ўзи бойлардан бўлишига қарамай, худди рус ёзувчилари Пушкин, Лермонтов, Гогол, Толстой каби булғор халқининг, айниқса, эзилган деҳқонларнинг ҳақларини ҳимоя қилувчи асарлар ёзди. Ўзининг халқчил шеър ва достонлари, роман, қисса ва ҳикоялари, саҳна асарлари билан чин маънода халқ ёзувчисига айланди.Иван Вазовнинг ижодий мероси жуда бой. «Байроқ ва гусла», «Болгария изтироблари», «Қутилиш», «Унутилганлар достони», «Далалар ва ўрмонлар», «Саргардонлар қўшиғи», «Осмонимиз остида», «Учта сўз — уч дара» каби ўнлаб шеърий тўпламлари, «Маҳобат», «Тепалик ортида» каби достонлари, «Янги ер», «Казалар юртининг шоҳинаси», «Зулм» каби романлари, «Хўрланганлар», «Митрофан ва Дормидолский», «Дали ўрмон саёҳати» цингари қиссалари ва юзларча ҳикоялари босилиб чиққан. Рус тилида унинг олти жилдли «Асарлар» тўплами нашр этилган.